Langzamerhand ben ik er wel klaar mee. Mijn bekken stribbelen steeds meer tegen en ik waggel behoorlijk als een eend. Hoewel Tess vrij zelfstandig is, ben je toch continu met haar bezig en dat wordt best zwaar.
De afgelopen afspraak bij de verloskundige was ook even spannend. Het ging van ‘we maken een afspraak voor over twee weken’, naar ‘we zien je graag volgende week’. Naar – ‘nee, bel morgen maar even om langs te komen.’
Op hemelvaartsdag? ‘Ja, op hemelvaartsdag.’
Tess kan bijna niet langer wachten, je voelt de spanning in haar. Ze slaapt slechter, is wat drukker en huileriger en vergeet soms op tijd naar de WC te gaan. Maarja, kun je het haar kwalijk nemen? Haar droom om grote zus te zijn en te kroelen met de baby is bijna zo ver!
Baby ready; wij zijn er klaar voor
De babykamer is klaar, de kleertjes zijn gewassen, het bed is omhoog, het kraampakket is binnen. Alles is gereed om de kleine in onze armen te kunnen nemen.
Sinds een paar dagen is het erg onrustig in mijn buik. Veel harde buiken, soms moet ik ze zelfs wegpuffen. Dit ‘rommelen’ kan heel lang duren en zegt helaas niets over wanneer de bevalling gaat beginnen. Waarschijnlijk doe ik gewoon teveel op een dag (goh, dat is nou niets voor mij…).
Hoge bloeddruk en eiwitten in urine
En toen was er de afspraak bij de verloskundige. Zoals gewoonlijk starten we met het meten van de bloeddruk. Deze blijkt toch wat verhoogd dat de verloskundige ook even mijn urine voor de zekerheid wil checken. Ik hoef nog niet te plassen dus krijg een glaasje water aangeboden.
We doen wat verdere checks, luisteren even naar het hartje. De baby heeft het nog wel naar de zin in mijn buik gelukkig. Ook nu voelt ze weer dat wurm al lekker diep is ingedaald, nog niet helemaal vast maar ik hoef niet te gaan liggen als mijn vruchtwater breekt.
Dan het moment van de waarheid; plassen in een potje. Wat een gedoe is dat, vooral met zo’n toeter van een buik erbij. Maargoed, het lukt me wat op te vangen en geef semi-ongemakkelijk het potje af.
Het testen duurt een paar minuutjes en dan ’the moment of truth’. Er zijn wat eiwitten gevonden in de urine en een positieve test op een blaasontsteking. De verloskundige vraagt of ik geen hoofdpijnen heb, tintelingen in de vingers en wat andere typische klachten die hierbij passen.
Grappig hoe je geest werkt, want plotseling ga je van alles inbeelden. Ik zeg mezelf rustig aan te doen, dit is natuurlijk onzin. Als ik nergens last van heb, dan krijg ik dat ook niet ineens als een test zegt dat dat zou moeten – toch?
Ik krijg een potje mee naar huis om ochtendurine op te vangen en die morgen te laten checken.
Extra check bij de verloskundige
Ik slaap wat onrustig. Hoewel de verloskundige aangeeft me niet druk te maken blijf ik nadenken of ik echt niets voel. Ik zou toch wat móeten voelen als de test die uitslag geeft? Mijn gedachtes nemen een klein loopje met me.
Aan het einde van de ochtend kom ik weer aan bij de verloskundige. De urine wordt gelijk getest en tijdens de minuutjes wachten checkt ze mijn bloeddruk. Deze is weer netjes gedaald. De urine is ook helemaal schoon! Loos alarm, gelukkig!
Ik krijg nog wel het advies mee om wat rustiger aan te doen en veel te blijven drinken. Ik beloof te proberen rustiger aan te doen en loop met een gerust gevoel naar buiten.
Controlfreak
Aan de ene kant had ik het niet erg gevonden om een inleiding te plannen. Aan de andere kant zou dat erg jammer zijn. Mág en kán ik thuisbevallen omdat de baby goed om ligt en de placenta niet meer voor de uitgang zit, zou bijna mijn bloeddruk roet in het eten gooien.
Voor iemand die het liefst de hele dag vast heeft liggen wat wanneer gaat gebeuren is het lastig om niet te weten wanneer wurm zich aandient. Wat dat betreft zou een inleiding wel een uitkomst zijn, haha!
We wachten rustig af… Het kan maar zo vandaag gebeuren of pas over 3 weken. Kom maar op kleine, je bent meer dan welkom!
Eén antwoord op “Zwangerschapsupdate 38 weken”