Je zou haast denken dat de woorden uit de titel, waarom slapen zonde is, mijn woorden zijn. Maar niets in minder waar hoor! Eigenlijk komt het uit de gedachte van Mia. Hoe goed ze de eerste twee maanden sliep (lees: doorsliep van 19.00 tot 7.00 uur)… Hoe ze het nu inhaalt om dat niet meer te doen.
Wist je dat schijnbaar eenderde van de (jonge) ouders liegt over het slaapgedrag van hun kind? De druk om een ‘perfecte ouder’ is blijkbaar zo hoog, om andere ouders het idee te geven dat hun kind een heerlijke doorslaper is en nooit een keertje wakker wordt ’s nachts.
Is doorslapen perfect?
Ik merk dat ik het soms ook wel doe. Meer uit trots als Tess of Mia een keertje ’s nachts niet wakker wordt. Want ja, wakker worden in de nacht dat worden ze beiden nog regelmatig…
Ook ik vertelde vol trots dat Mia na 6 weken gewoon 12 uren achter elkaar doorsliep. Wist je dat ze dat bijna 2 maanden vol hield!?
Voelde ik me toen een ‘perfecte ouder’? Ja en nee. Het gevoel van trots dat je relatief pasgeboren baby doorslaapt is bijzonder. Je deelt dat graag met anderen. Het gevoel dat je een ‘goede’ baby ter wereld hebt gebracht, die ‘braaf’ doorslaapt. Een nachtje minder slaap die noemen we voor het gemak maar even niet. Het zal wel karma zijn dat Mia zich nog regelmatig meldt voor wat drinken ’s nachts.
Ik merk dat het gevoel van trots naar derden over het doorslapen ook plaatsmaakt voor onzekerheid. Onzekerheden die je niet zo snel met de buitenwereld deelt; is het wel goed dat ze zo lang doorslaapt – terwijl ze nog maar 2 maanden oud is? Heeft ze geen voeding tussendoor nodig? Moet ik haar ’s avonds nog even wakker maken? Ademt ze nog wel? Genieten van het doorslapen deed ik dus eigenlijk niet.
Hoge standaard
Ik ben me ervan bewust dat het niet de standaard is dat ze niet -meer- doorslaapt. Maar is het een goede standaard dat een baby zo snel al ‘moet’ doorslapen? Is het erg als een baby ’s nachts nog wat geborgenheid wil? Nog wat troostmelk wil? Of gewoon nog even bij mama wil liggen?
Waarom zou je liegen tegen anderen als je kind nog even wat wil knuffelen en drinken? Waarom maken we er ons (bijna) allemaal schuldig aan om die standaard van doorslapen zo hoog te leggen?
Geen enkele ouder wil voor zijn lol ’s nachts vaak uit bed, onderbroken worden in de slaap. Ook bij mij breekt het echt wel op dat ik iedere nacht er weer uit moet. Er zijn dagen dat ik overdag luciferpinnetjes nodig heb om mijn ogen open te houden. En ik kijk vooral uit naar één nacht dat ik niet naast mijn bed sta in het donker.
Het gevoel van falen
Mia komt momenteel heerlijk om de vier uren, en dat vóóral ’s nachts…
Geeft mij dat dan -door de hoge standaard- het gevoel van falen? Nee, dat niet. Mia meldt zich om de vier uren voor een voeding, of eigenlijk meer troostmelk. Na wat te hebben gedronken kan ik haar weer terugleggen in bed en slaapt ze zo weer de volgende vier uren achter elkaar. Ze spookt niet, ze krijst niet, ze wil gewoon even knuffelen en drinken.
Zou het voor mij wel gevoeld hebben als falen als Mia nog niet door had geslapen een aantal maanden geleden? Misschien. De sociale druk is hoog. De moedermaffia (én het consultatiebureau) staat om de hoek. En daarbij ook nog de onzekerheid. Als Mia nog niet had doorgeslapen weet je niet of ze überhaupt kán doorslapen. Mogelijk brengt dat een gevoel van falen met de huidige standaard met zich mee…
Wijzende vinger
Ook al is het ons tweede kind, dit kind is totaal anders dan de eerste. Wat bij de eerste werkte, werkt bij de tweede helemaal niet. Zo starten we weer bij punt 0 en moeten we bij Mia veel weer opnieuw uitvinden.
Ik zie wel op tegen de volgende afspraak bij het consultatiebureau, volgende maand. Ik vraag me oprecht af of ik het wel moet melden dat ze ’s nachts nog voeding krijgt… Ik heb helemaal geen zin in een wijzende vinger met goedbedoelde – niet werkende – adviezen. En terwijl ik dit typ bedenk ik me, dat juist eerlijk zijn heel belangrijk is om die verschrikkelijke standaard naar een normaler niveau te krijgen.
Zullen we het anders gewoon slaapregressie noemen? Of bestaat dat eigenlijk helemaal niet?
Heb jij wel eens het doorslapen van je kind(eren) ‘geromantiseerd’? Welke slaapgeheimen of oplossingen volg jij?
3 antwoorden op “Waarom slapen zonde is”