Wat vliegt een jaar toch voorbij… Alle clichés met ‘geniet er maar van, het is zo voorbij’. Ik moet toegeven dat dit echt helemaal klopt! Even een terugblik op het dreumes jaar.
Het dreumesjaar is een jaar waarin een kind enorme stappen in de ontwikkeling zet. In een eerdere post had ik het al even over het leren lopen, helaas heb ik dit hoogtepunt gemist. Maar de periode daarna vond ik een heerlijke periode; de koddige pasjes, het wankel zijn en het alsmaar vallen op het pamper kontje.
Een dreumes met smetvrees
Sinds Tess steeds beter begrijpt en zelf praat is ze nog gekker op boekjes lezen. De spanningsboog wordt steeds langer en de verhaaltjes mogen langer duren. Tess haar favoriet op het moment is ‘de sloddervos’ van Woezel en Pip. Net als ik, ze heeft het dus niet van een vreemde, houdt ze niet van bende. Alleen gaat het bij Tess nét een stapje verder; we hebben een kind met smetvrees.
Morsen met drinken -wat onoverkomelijk is doordat ze nu leert drinken uit een beker in plaats van tuit- resulteert regelmatig in een gefrustreerd, huilend kind. Een beker water over zichzelf heen krijgen veroorzaakt harde schreeuwbuien en vies worden tijdens het eten moet snel worden schoongeveegd met een doekje. We proberen Tess te laten wennen dat het niet erg is om vies te worden, dat door een beker (per ongeluk) om te gooien de wereld niet vergaat en dat je best vies mag worden tijdens het buiten spelen. Het gaat stapsgewijs steeds beter, maar niet zo snel als ik dacht of eigenlijk had gehoopt.
Haar koppigheid speelt hierin natuurlijk ook een rol. Zowel J. als ik zijn erg eigenwijs, dus het was natuurlijk te verwachten dat Tess hier ook een behoorlijke portie van mee kreeg.
Ze wil dan ook veel zelf doen, terwijl ze nog niet alles zelf kán. Regelmatig belanden we in een soort filmscène. Diegene waarin een kind op de grond ligt, geluid uitkraamt waar je u tegen zegt én slaat met zijn armen en benen. Deze momenten zijn altijd wel even slikken!
En ja ik weet het; ze is nog niet eens beland in de peuterpuberteit…
Kleine geniet-momentjes
Waar ik wel oprecht van kan genieten is dat ze steeds meer onthoudt. Daarmee doel ik vooral op ervaringen onthouden. Als we langs een speeltuin komen zegt ze regelmatig “hier waren we geweest, hé mama.” Smelt!
Soms ook nog met een tijdsaanduiding waar niets van klopt. Zoiets als “vanmorgen waren we naar de dierentuin geweest.” Ze bedoeld dan eigenlijk een week, of misschien zelfs langer geleden! De schat! Ze hoort ons natuurlijk die tijdsaanduidingen gebruiken, maar ze weet nog niet zo goed wat het betekent.
Tess vol trots als 1-jarige tijdens de avond vierdaagse. De laatste avond meelopen met de 2,5 km! Ik ben een trotse mama hoor!
Erg aanhankelijk naar één van de ouders
Ook zijn we aanbeland bij eenkennigheid. Tess is erg gericht op mij. “nee mama moet dat doen” is een zinnetje die we meerdere keren per dag horen.
J. wordt dan ook geregeld -door dochterlief- aan de kant gezet. We proberen niet in te gaan op Tess haar wens hierin, maar ze maakt het J. op zo’n moment wel erg moeilijk. Ook kost het mij veel moeite niet te helpen. Het gaat tegen je gevoel in om niet te hulp te springen als een kind zo naar haar moeder verlangt, maar ook J. moet de kans krijgen om te helpen…
Het leven van een (te) drukke mama
Ik heb nog steeds wel erg drukke periodes, waarbij ik eigenlijk teveel hooi op mijn vork neem en niet te pruimen ben thuis. Ik waarschuw dan ook op zulke momenten J. even; ‘ik ben erg druk in mijn hoofd, laat me even’. Vaak is het niet eens nodig dat ik me zo druk maak, want een dag later is het allemaal al weer opgelost.
Natuurlijk is niet alles vervelend en zwaar, ik moet zeggen dat dit ‘dreumesjaar’ een jaar was om van te genieten! In het ouderschap zullen we waarschijnlijk in iedere (volgende) fase tegenslagen tegen komen, dat is menselijk volgens mij. We moeten onze handjes dichtknijpen, want Tess is een gemakkelijk kind. Makkelijk om van te genieten en we kennen zoveel leuke momentjes. Op mama-dag proberen we altijd een paar uurtjes iets te doen wat Tess leuk vindt zodat ik kan genieten van dat blije gezichtje met de bijbehorende liedjes en verhalen.
En nu is onze dreumes alweer een peuter… Wat vliegt de tijd!
Het jaar is echt omgevlogen en voor we het goed en wel door hebben is het weer tijd om de volgende verjaardag van Tess te vieren. Twee jaar alweer! Wat gek is het eigenlijk deze terugblik op het dreumes jaar, veel lijkt nog zo kort geleden.
’s Ochtends verrassen we Tess met een nieuwe kamer mét peuterbed.
Een tipje van de sluier; het gaat super goed met slapen in het peuterbed. We hebben een Nijntje slaapwekker, het konijntje doet op een gekozen tijd de ogen open en dan mag ze het bed uit. Dit werkt echt goed! Ze komt eigenlijk nooit tussendoor het bed uit, natuurlijk roept ze wel eens, maar er zelf uit komen doet ze niet als de ogen dicht zijn. In het weekend zetten we de wekker een uurtje later en ook dat werkt super. Een aanrader!
We hebben een soort van traditie ontwikkeld om ook een fotoshoot te doen ter ere van haar verjaardag. Om van de smetvrees af te komen hebben we al een aantal keren geoefend; een verf-klieder-fotoshoot. De verf maken we zelf van eetbare kleurstof met gecondenseerde melk. Wat een pret, een heerlijk geklieder en wat een prachtig resultaat!
’s Middags komen vrienden en familie. Tess staat graag in het middelpunt en geniet dan ook volop. Het uitpakken van de cadeaus vindt ze heel leuk en ze krijgt niet genoeg van alle cadeautjes! Goed verwend en moe van alle indrukken gaat Tess naar bed.
Het besef komt als we met de benen omhoog op de bank zitten… Poeh, we hebben nu gewoon alweer een peuter in huis!
De bevalling lijkt nog maar zo kort geleden en het daarop volgende onstuimige eerste jaar als ouder.