Man oh man oh man, die sprongetjes. Dat is me wat hoor… Sprong 6, rond 8 maanden is bij ons tot nu toe de heftigste (lees: slaaptekort voor mama, papa én natuurlijk baby). En niet voor een paar dagen, nee gewoon meerdere weken. Ben je nog niet bekend met sprongetjes? Lees dan zeker even verder; sprongetjes – wat ervaar je?
Het is doodnormale zaterdag als ik een mailtje ontvang via Oei ik Groei; let op! Er komt een sprongetje aan!
Altijd handig dat soort meldingen. Ook al gingen de eerste vier sprongen gelukkig aan ons voorbij. Vanaf sprong 4 wordt Mia wel nog altijd ’s nachts om de vier uren wakker voor wat troostvoeding.
Ik ben nog een beetje sceptisch over dit sprongetje. Ze is al zo snel gegaan in haar ontwikkeling; kruipen, zelfstandig zitten, optrekken aan de tafel en dan gaan staan. Maar ergens voel ik dat deze sprong waarschijnlijk heftig gaat worden. En achteraf blijkt; mijn gevoel is juist…
Wanneer komen de sprongetjes?
Zoals ik al aangaf krijg ik via Oei ik Groei per mail een melding als er een sprongetje aankomt. Dit is een aanrader! Zo kan je er toch wat rekening mee houden. Op de volgende momenten komen ongeveer een sprongetje;
- Rond 5 weken (duur; een paar dagen tot een week)
- Rond 8 weken (duur; ca. twee weken)
- Rond 3 maanden (duur; ca. één week)
- Rond 4,5 maanden (duur; één tot drie weken). Na deze sprong sliep Mia opeens heel slecht.
- Rond 6 maanden (duur; vier weken).
- Rond 8 maanden (duur; ± één maand)…
- Er zijn er nog meer, rond 11 maanden bijvoorbeeld weer één, maar ik richt me nu even op sprong 6.
Tijdens een sprongetje is je baby onrustig, slaapt slechter, wil meer aandacht, veelal vastgehouden worden en gaan de flessen minder snel of niet leeg.
Horror sprong zes
Ongeveer twee dagen na de sprongnotificatie merken we verschil. Mia is wat hangeriger en huilt terwijl ze normaliter nooit huilt. Ik koppel het nog niet direct aan het sprongetje. Ze heeft ook een lichte snotneus en een mini-hoestje, dus mogelijk heeft ze wat kou gevat. Niet onwaarschijnlijk in de winter.
Maar dan, bedtijd. De relaxte baby, die nooit huilt, veranderd in een regelrechte dramaqueen. In mijn armen is het feest en gezellig. Boven het bedje begint het krijsen. Gelijk.
De afgelopen sprongetjes hebben we gemist, behalve het plotseling slechter slapen van madam. Natuurlijk is ze de afgelopen maanden een paar keer even uit haar sas geweest, maar dat verwijt ik eerder aan last van bijvoorbeeld de tanden. Tot nu. Huilen en krijsen. En niet zo’n beetje ook. Dit móet het sprongetje zijn.
Eerst probeer ik haar nog wat voeding erbij te geven, misschien heeft ze honger? Dan temperatuur ik haar, misschien is ze ziek? Maar dat is het allemaal niet. In mijn armen is het gezellig, in bed een groot drama. Maar ja, ook ouders moeten soms wat slaap pakken…
Bereid je voor op dramanachten
Iets meer dan twee weken lang is het slapen één groot drama. De ene keer bij het naar bed gaan in de avond, de andere keer midden in de nacht. En dan is ze niet alleen wakker. Ze huilt. Krijst. Lang. En hard. Om gek van te worden.
Mia huilt zo hard dat zelfs Tess er een paar keer wakker van wordt. Een kleuter die moe is overdag, naast (over)vermoeide ouders is niet echt een top combinatie. En het erge; niets helpt. Mia weigert te eten. Een speen wil ze niet. Duimen ook niet. Wiegen is niet fijn. Eigen bed? Afschuwelijk idee.
Na een paar nachten te hebben aangemodderd en de werkdagen met luciferpinnetjes te zijn doorgekomen gaan we een weekend weg. Overdag gaat het slapen prima en is het een -redelijk- vrolijke baby. Al merk je wel wat slaaptekort bij haar.
Even twijfelen we; gaan we nu wel weg? J. en ik kijken elkaar aan en besluiten wél op roadtrip te gaan. Misschien doet een andere omgeving haar wel goed.
Zesde ziekte
Het weekendje weg was fijn! Even een andere omgeving, waar wij en Tess ontzettend aan toe waren. Maar uitgerust terugkomen? Dat was er niet bij.
Naast dat de nachten door het sprongetje écht afschuwelijk waren met meerdere uren krijsen achter elkaar. Werd madam ook nog eens ziek. Hoge koorts (39,6), niet eten, niet drinken, overdag een vaatdoek, ’s nachts een huilbaby.
Gelukkig ging het in de auto wel goed en hebben we nog veel van de omgeving kunnen genieten. Pittig is het wel; reizen met een ziek kind, midden in een sprongetje.
Op de dag dat we weer naar huis gaan zit Mia helemaal onder de vlekjes. Gelukkig is de koorts wel weer gezakt.
Dit eerste weekendje weg is er wel eentje die we niet snel zullen vergeten.
Wanneer eindigt een sprongetje?
En dan, net zo plotseling als het sprongetje begint, verdwijnt deze weer. De nachten worden weer wat normaler, het huilen stopt (gelukkig). En dan besef je je ineens dat je baby nog een stap vooruit is gegaan.
Mia snapt bijvoorbeeld ineens dat de lepel eerst in het bakje gaat en daarna naar de mond moet. Ook begint ze ineens druk te worden als de fles in zicht komt of als de slab omgedaan wordt. Ze snapt nu namelijk dat het etenstijd is op dat moment! Sprong 6 is het sprongetje van categorieën.
Gelukkig duurt het nu even voordat het volgende sprongetje zich aan dient. Hebben jullie sprong 7 al gehad? Is die net zo heftig als sprong 6?
Eén antwoord op “Sprongetjes – wat ervaar je?”