Ken jij het spookverhaal van de witte wieven in Zwiep? In mijn jongere jaren vond ik het een heel interessant verhaal en speelde dan ook graag op deze locatie. Ik heb levendige herinneringen aan de plek, dus ik hoefde geen twee keer na te denken toen ik door een familielid gevraagd werd om hier af te spreken met mijn twee dochters. Na vele jaren ben ik dus weer aan het spelen bij de witte wieven in Zwiep, ik was bij aankomst wel wat verrast moet ik bekennen…
Zwiep is vanuit Hengelo een klein half uurtje rijden. Samen met de dames zingen we kinderliedjes en zo vliegt de tijd voorbij en draaien we al snel de parkeerplaats van de Witte Wieven in Zwiep op. De eerste wieven komen ons al tegemoet, Tess moet er eventjes van slikken.
Ik moest eigenlijk ook even slikken. Er zijn denk ik wel meer dan 10 jaren voorbij sinds ik hier voor het laatste was en de witte wieven zien er treurig, vervallen uit.
Klimmen in het heksenbos
Met familie besluiten we eerst het klimbos te ontdekken, ondanks dat het soms een beetje miezert. Ik ben zelf misschien nog wel meer benieuwd dan Tess. We lopen eerst lang de vijver waar ik veel in heb gespeeld. De vijver is helemaal groen en de toffe wiebelbrug is kapot. Het water staat verder ook erg laag.
De speeltuin is wel uitgebreid. Schommels, draaitoestellen en een speelhuis met glijbaan sieren het terrein. Terwijl ik mijn familie vertel over het spelen in de vijver tussen de ezels zien we plots een ezel in de wei; ze hebben ze nog! Mia was overigens meer gecharmeerd van de varkens.
We lopen verder het bos in. Eigenlijk is er niet veel veranderd. Het slingertouw is er nog, maar ook de holle boom en heksenkring. De route is echter niet helemaal begaanbaar meer en het lijkt meer op een doolhof. Doodlopende paadjes en stukken waar je de sloten niet meer over kan maken het gecompliceerd om het heksenbos door te komen.
Achteraan is de visvijver, ik herinner me deze vijver nog. Hier hebben we aardig wat tijd doorgebracht in een kano, lekker rondjes konden peddelen. Nu ligt er een grote opblaasorka in het midden van het water, maar helaas geen bootjes meer te bekennen.
De spelerij binnen ontdekken
Wanneer we de paden in het bos meerdere keren hebben bewandeld om alle verschillende klim- en speeltoestellen te doen besluiten we binnen op te warmen met een kopje thee.
Langs de vele traptrekkers en oud Hollandse voorwerpen wandelen we het restaurant binnen. Wanneer je vanuit de garderobe links naar binnengaat en rechtuit loopt kom je bij een leuke binnen spelerij. Tess gooit al vlug haar schoenen neer en gaat op ontdekking. Ik loop eventjes mee met Mia en neem dan plaats aan een tafeltje vlakbij de deur, zodat ik de dames enigszins in de gaten kan houden.
Het binnen gedeelte ziet er vrij nieuw uit en is groter dan ik had verwacht. Ook fijn; een deur maakt onderscheid tussen de spelerij en het restaurant. Zo kunnen de kinderen heerlijk spelen en kletsen, zonder dat er in het restaurant veel overlast van is.
Mia vermaakt zich op de rollende muis, in de ballenbak en met de grote legoblokken, terwijl Tess lekker klimt op de rekstokken en via de stapstenen naar de glijbaan klautert. Ondertussen kan ik even gezellig bijkletsen.
Restaurant en Spelerij de Witte Wieven
Deze locatie ga ik vaker bezoeken. Wat wil je nog meer? Genieten van heerlijke lunch voor de mama’s terwijl de kinderen naar hartelust kunnen spelen!
De buitenlocatie is wat vervallen en daardoor trekt het niet echt aan om hier aan te gaan, maar zeker de spelerij binnen maakt alles goed! Ik ben overigens wel erg benieuwd hoe het buitenspelen is als het niet zo nat en grauw is, misschien bruist het dan juist wel heel erg. Ik ga dus zeker komende zomer nog eens terug om het heksenbos opnieuw te ontdekken.
Oh en had je trouwens nee geantwoord op mijn eerste vraag? Het spookverhaal is best interessant 😉
Ben je ook zo gek op binnen- en buiten spelen met kids, bezoek dan ook eens ‘t Höfke of ontdek Gelselaar.