De laatste maanden hebben we ontzettend veel veranderingen doorgemaakt; verhuisd, Corona, geboorte van Mia, wenochtend op de basisschool. Al deze veranderingen zijn Tess soms wat teveel en dat is voor ons allemaal best pittig. Ik weet dat het te wijten valt aan de ingrijpende gebeurtenissen, maar poeh wat kan het (tezamen met het slaapgebrek door een pasgeborene) veel energie kosten.
Ik schrijf het graag van me af in een brief aan mijn oudste dochter;
Lieve Tess,
Het is alweer vier jaren geleden dat je mij mama maakte. Wat hebben we een ontzettend mooie tijd samen met z’n drietjes gehad! Sinds een paar weekjes is ons leven verrijkt met jouw zusje; Mia. Soms is het moeilijk om de aandacht te moeten delen en dat begrijpen we. Het leren delen en ergens op moeten wachten is voor jou heel onbekend, maar het is ook een heel belangrijke les in het leven. We begrijpen heel goed dat het erg wennen is, maar lieve Tess de driftbuien die erdoor ontstaan zijn een echte uitdaging voor ons.
Ik ben me ervan bewust dat ik je soms misschien wat te kort doe… Het spijt me daarvoor! Soms zit ik misschien wat teveel in mijn telefoon en luister niet goed naar jou of ik ben eventjes druk met je zusje. Echter praat dit niet helemaal jouw gedrag goed, want jeetje wat kan jij soms enorm eigenwijs zijn. Zeg ik dit, doe jij dat. Als ik je wat vraag luister je niet en wel verwachten dat wij jouw commando’s opvolgen… Ik weet niet zo goed hoe wij het beste met dit tegendraadse gedrag om kunnen gaan. Soms moet je nou eenmaal wachten, vaak moet je nou eenmaal luisteren…
Je hebt een eigen wil en dat is natuurlijk heel erg goed. En geloof me; ik probeer écht naar je te luisteren, maar soms verlies ik mijn geduld. Je kan namelijk erg goed treuzelen op momenten dat het echt niet uitkomt. Luister je dan wel naar mijn uitleg? Als ik bijvoorbeeld zeg dat we anders te laat komen?
Met name de eetmomenten en het naar bed gaan zijn tegenwoordig een strijd op zich. De warmte maakt het er niet gemakkelijker op om te gaan slapen, maar als je jezelf erg opwindt maak je het voor jezelf ook alleen maar lastiger!
Ik denk dat jouw gedrag voortkomt uit een wil naar wat meer inspraak in ons huishouden. Je wilt gehoord worden, je wilt dingen beslissen. Je wilt serieus genomen worden en dit alles zoek je door te vragen naar negatieve aandacht. Driftbuien, ‘zeuren’, niet luisteren, het tegenovergestelde doen dan gevraagd wordt. Je wilt gewoon gehoord worden, je wilt ook aandacht. Ik kan het wel omschrijven, maar ik weet niet zo goed hoe ik het kan veranderen zodat jouw gedrag ook veranderd.
Voel je je met de komst van Mia een beetje verwaarloosd? Vooral de kraamweek was voor jou een uitdaging. Het was heel gek met mama op bed. Je snapte niet zo goed dat ik niet naar beneden kwam en dat ik zo moe was.
Nu ik weer wat hersteld ben en meer tijd aan jou kan besteden hoop ik dat je weet dat ik probeer ook momentjes met jou alleen door te brengen! Ik koester onze momentjes waarin we gezellig samen een boekje lezen, een puzzel maken, even knutselen of alleen even lekker knuffelen en kletsen. Ik probeer je hiermee duidelijk te maken dat jij ook nog altijd super speciaal bent voor ons, we blijven natuurlijk (ook) jouw ouders!
Voor wat betreft Mia ben je zo ontzettend lief en behulpzaam. De luier verschonen vind je reuze interessant – maar wil je liever niet zelf doen, want… Bang voor vieze handen 😉 . Het uitzoeken van kleertjes, het aangeven van een schone luier en het helpen tijdens het badje: je bent daarin al zo’n grote dame!
Ik wil dat je weet dat we er voor je zijn, maar dat je soms eventjes moet wachten. Probeer de boze buien te verminderen, zodat we je meer leuke aandacht kunnen geven en je je niet (nog meer) afgewezen voelt doordat we onverhoopt jouw schreeuw om aandacht negeren.
Het spijt me als ik je te kort hebt gedaan, het spijt me als je dacht dat ik je niet (meer) zag staan… Weet dat zowel ik als papa onvoorwaardelijk van je houden!
Veel liefs van jouw (trotse) mama <3