Ik heb de smaak te pakken en vertel jullie graag over mijn ervaringen tijdens de kraamweek. Ik had een pittige kraamweek bij de eerste. Niet alles ging helemaal goed en we moesten een aantal keren naar het ziekenhuis.
De roze wolk waar men het overheeft kwam bij mij dus niet helemaal gelijk.
Hoera! Tess is geboren. ‘S ochtends zag Tess het levenslicht en ’s middags besluiten we, na eerst samen genoten te hebben van dit prachtige Alien-achtige wezentje, de opa’s en oma’s in te lichten.
Complicaties na de bevalling
De voeding stroomt gelijk m’n borsten uit en met Tess gaat het vanaf het begin ook super. Helaas gaat het met mij nog wat minder. Sinds de bevalling kan ik niet plassen en krijg er steeds meer last van. De verloskundige komt langs en besluit dat we toch naar het ziekenhuis moeten voor een zogeheten verblijfskatheter. Helaas mag de verloskundige zo’n katheter niet inbrengen.
De weg naar het ziekenhuis toe is echt geen pretje! Zitten na een bevalling is al niet leuk, maar dat gehobbel er nog bij en vast zitten in één houding is gewoon drama. Dat moment dacht ik dacht nog dat zitten in de auto de ergste ervaring was… Nou, die onmogelijk harde rolstoelen van het ziekenhuis maken dat je graag weer de auto in wil!
Gelukkig mocht ik al snel op een kraamkamer in een bed en werden we snel geholpen. Ik kreeg een katheter welke 4 dagen blijft zitten. Wat een opluchting dat mijn blaas leeg is! Ik kreeg een heel naar gevoel in mijn buik door de hoeveelheid urine in mijn blaas.
Ik ben blij dat het zover is, nu kan het echte genieten beginnen, toch!? Op naar huis! Stiekem zijn de nachten best fijn met een katheter, ik hoef niet naar de WC te strompelen om te plassen!
De eerste nacht is wel erg spannend, maar hij vliegt ook voorbij. Als het etenstijd is verschoont J. Tess en aansluitend geef ik borstvoeding. Een hele bijzondere ervaring. Wij als gezinnetje wakker terwijl de rest van de wereld zo goed als slaapt!
De dagen hierop volgend gaan een beetje in een waas voorbij. Directe familieleden komen langs om de kleine meid te bewonderen. En daarnaast om de 2 à 3 uur de dame voeden. Zelf word ik erg goed verzorgd door de kraamhulp. Helaas mede door de katheter kan ik nog niet (lang) staan en heb ik ook nog vrij veel pijn.
Ziekenhuisopname – dag katheter!
Gelukkig breekt dag 4 in de kraamweek aan. Deze dag staat in het teken van een dag opname in het ziekenhuis. De katheter mag er uit. Erg praktisch in de stuwingsdagen, NOT! Ik denk dat mijn borsten wel 5 maten groter zijn en helaas krijgen we niet hele fijne begeleiding in het ziekenhuis voor wat betreft borstvoeding geven. Jammer genoeg moeten we uiteindelijk ook nog wat langer blijven dan verwacht…
Als de katheter eruit gehaald wordt moet je namelijk ‘bewijzen’ dat je nu wel kan plassen. Dus hup katheter eruit, drinken, drinken en nog meer drinken en dan plassen! Daarna controleren ze met een katheter of je goed kan uit plassen. Zit er nog teveel in je blaas, dan heb je pech, dan moet je daarna 3!!! keer hetzelfde riedeltje doen. En natuurlijk ik heb nog teveel in mijn blaas, dus weer drinken, drinken, drinken, plassen, katheter erin en er weer uit en repeat. Deze dag is dus vier keer een katheter ingebracht, dat wil ik nu graag snel vergeten!
Om 16.00 uur (we waren er rond 10.00 uur) kwam het verlossende woord dat ik toch goed kan uit plassen en mag ik zonder katheter weer naar huis! Verder met genieten, dacht ik…
Vergeten te hechten
J. moet deze dag (dag 5 alweer) voor het eerst weer werken. Dat is voor mij wel even slikken. Ik kan zelf nog steeds niet heel veel bewegen. De pijn aan mijn ‘onderkant’ wordt niet minder maar meer. Ik besluit om de kraamhulp er maar na te vragen. Gêne ken je toch niet meer na een bevalling, dus na haar vraag of ze even mag kijken laat ik dat maar toe. Doordat ik geen hechtingen heb, hoefde ze er niet eerder naar te kijken.
Voor mijn gevoel heb ik één dikke bilspier, maar wat het precies is weet ik eigenlijk niet. De kraamhulp concludeerde dat we het beste de verloskundige er even naar kunnen laten kijken. Toevallig staat een bezoekje van haar deze dag toch op de planning.
Na een poging tot Tess zelf badderen, wat niet zo’n succes is; want ik kan nog steeds niet lang staan… Komt niet veel later de verloskundige. Ze kijkt er gelijk even naar en besluit me door te sturen naar een gynaecoloog. We kunnen gelijk terecht bij het ziekenhuis. Aangezien J. aan het werk is besluit, gelukkig, de kraamhulp met mij mee te gaan. Officieel gezien mag ze dat niet met haar auto, maar ik zit middenin de ‘kraamtranen’ door wederom dit slechte nieuws.
Het hele hebben en houwen, en ja daarmee doel ik ook op dochterlief, wordt bij de kraamhulp in de auto gezet. Niet veel later mag ik wéér plaatsnemen op die heerlijke ziekenhuis rolstoel en wordt naar de gynaecoloog gereden.
Ook hier geen schaamte en hup die benen in de standaard. Al snel komt de conclusie dat ik toch ben ingescheurd, op een plek waar dat niet vaak voorkomt (omhoog). Dit is dus niet opgevallen bij de dienstdoende verloskundige. Op dag 5 is het herstelproces ook al zover gaande dat het ook niet meer gehecht kan worden, dus paracetamol en arnica worden mijn nieuwe vrienden.
Met paracetamol kom ik de dagen beter door en op dag 7 van de kraamweek kan ik eindelijk wat meer zelf en ook even beneden zitten! Dat is wel een mijlpaal hoor.
Door alle gebeurtenissen deze kraamweek krijgen we nog twee dagen verlenging van de kraamhulp, weliswaar door een ander persoon, maar het is nog wel even prettig om net wat meer kneepjes te leren van het verzorgen.
Een pittige kraamweek bij de eerste zo, maar ik ben allang blij dat het met Tess wel erg goed gaat! Ze is binnen een week alweer terug op het geboorte gewicht, laat ’s nachts netjes 3 uren tussen de voedingen en huilt weinig. Een genot om voor te zorgen!
Het gaat daarna zelfs zo goed dat we al snel ons eerste weekendje weg plannen.
5 antwoorden op “Pittige kraamweek bij de eerste”