Overtijd… Iets wat ik niet verwacht had mee te maken, met name omdat Tess in week 39 het levenslicht al zag. Ergens achter in mijn hoofd had ik het idee dat ook deze wurm zich dan wel in week 39 zal tonen. Maar boy, wat zat ik ernaast… Want nu ben ik ‘overtijd’ – 41e week zwanger!
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het geschuif in mijn buik (getrappel kun je het niet meer noemen) erg bijzonder. Al doet het vaak best veel pijn, de ruimte – ondanks dat het een kleintje is – is gewoon erg beperkt.
Wel is het geruststellend te weten dat de baby nog veilig en goed op de plek zit binnenin mijn buik. Maar het wachten op hét moment is niet aan mij besteed. Ik zou graag de bevalling achter de rug hebben, onze baby in de armen hebben en zelf zien dat wurm gezond en compleet is.
Daarnaast kan ik niet wachten om pijnloos om te draaien in bed, mijn veters zonder moeite weer te kunnen strikken, te kunnen eten wat ik wil en gewoon te kunnen hangen op de bank zonder op de houding van mijn bekken te letten. Ik ben benieuwd hoelang dit na de bevalling zou zijn overigens… Zullen mijn bekkenklachten als sneeuw voor de zon verdwijnen?
Wat is nou echt de laatste week?
Dat je 40 weken zwanger bent – waar je eigenlijk heel erg naartoe leeft, zegt niks! Voor hetzelfde geldt moet je nog twee weken doorlopen met die zware buik. Al dringt dat pas tot je door, bij mij dan, op het moment dat dit daadwerkelijk gebeurd.
De uitgerekende datum is maar een schatting en daarbij kan de baby zomaar besluiten dat het nog wel erg prettig in de buik is. Dus voor nu ben ik ‘overtijd’ – 41e week zwanger.
Ondertussen voel ik me steeds meer en meer een waggelende zeekoe. Het magische gevoel van de zwangerschap en de zwangerschapsglow hebben mij aan het einde van het derde trimester allang verlaten en het meeste vermaak tijdens het verlof (lees: netflix, zeven zussen boekenserie, knutselen en foto’s uitzoeken) zijn ook uit en/of af.
Het échte wachten is begonnen.
Irritatie en kort lontje
Dit kan ik niet ontkennen. Door het lastiger slapen, vele plassen, alle andere bijkomende kwaaltjes én het wachten is mijn humeur ook niet je van het. J. weet dat het door mijn hormonen komt, dat geef ik ook regelmatig na de tijd toe. Maar het is met Tess wel extra lastig. Ik wil graag meer tijd aan haar kunnen besteden, dat heeft ze verdiend. Maar het lukt nu even niet. Gelukkig kan ze ook genieten van eventjes samen een boekje lezen, knutselen of wat bakken en snapt ze dat mama weinig energie heeft door de baby in de buik.
Veelgestelde vraag; is de baby er al?
Nee, helaas nog niet! Maar als het zover is zal dit zeker heel snel gedeeld worden. Allen bedankt voor het meeleven en het succes wensen! En als ik niet snel genoeg reageer betekent dit niet dat ik aan het bevallen ben 😉 Al hoop ik van harte van wel!
Updates komen snel als we onze wurm in handen kunnen houden, nog even geduld – dat moet ik ook hebben!
UPDATE: JAAA DAAR IS ZE; MIA!
Eén antwoord op “‘overtijd’ – 41e week zwanger”