In september hadden we op het consultatiebureau tijdens het 3-jarigen consult de oogtest waarbij Tess aangaf dat ze het met haar ene oog niet goed kon zien. Twee maanden later zaten we er weer, maar ook ditmaal kwam ze met één oog niet ver genoeg. Het is overduidelijk, Tess ziet niet voldoende met haar linkeroog. Het gevolg? Een doorverwijzing voor een oogtest bij de oogarts.
Tas vol eten mee naar de oogarts
Weer twee maanden verder is het zover, de afspraak bij de oogarts. We nemen een heel lunchpakket mee. In de ‘voorbereidingsbrief’ staat namelijk dat de afspraak zo twee uren kan duren. En degenen die al meer berichten gelezen hebben weten dat Tess zo in de Snickers-reclame kan mee doen… Dus; eten mee!
Samen gaan we op onderzoek door het ziekenhuis naar de juiste wachtkamer en vinden deze al gauw. We melden ons aan en Tess gaat gelijk spelen met het speelgoed dat er staat. Als we 5 minuten later al binnengeroepen worden vindt Tess het maar al te jammer dat ze niet wat langer mocht spelen.
Beer was ook ziekjes en moest een pleister ^^
Samen op de stoel
Op mijn schoot voert Tess alle opdrachtjes vlug uit. Eerst eenzelfde opdracht als bij het consultatiebureau met de figuurtjes. Daarna wat diepte opdrachten.
Om de test af te maken moeten er wat druppeltjes in de ogen gedaan worden, deze moeten 30 minuten in werken. Tess laat het allemaal gebeuren en de oogarts is verbaasd dat Tess bijna niet reageert op de druppels. Schijnbaar prikt het erg bij het aanbrengen.
Peuterlief is eigenlijk alleen maar blij dat we weer even in de wachtkamer met het speelgoed mogen spelen. Tijdens het wachten eten we ook nog het meegebrachte fruit op en zo vliegen de 30 minuten wachttijd voorbij.
Conclusie van de oogarts
Na nog wat laatste testen blijkt dat Tess een afwijking heeft aan de verticale as van de cilinder (???). Tot zover mijn kennis; de oogarts heeft het precies uitgelegd, maar het klonk meer als Arabisch en ik heb het dus niet opgeslagen. Oeps!
Wat ik wel heb meegekregen is dat we proberen het zichtverschil bij te trekken door drie maanden lang het goede (!) oog twee uren per dag af te plakken. De kans is ruim aanwezig dat dit niet voldoende helpt en dan moet er een bril aangemeten worden. Maar in goed overleg gaan we dit toch eerst even uitproberen.
We krijgen een bestelformulier mee waarop Tess zelf een pakket samen kan stellen met afbeeldingen. Verder mocht Tess een poster uitkiezen waarop de gebruikte oogstickers geplakt kunnen worden, zo kan onze peuter zelf aftellen tot we weer naar het ziekenhuis moeten.
UPDATE: We hebben nu een aantal weken het plakken achter de rug en Tess vindt het nog leuk, gelukkig! Iedere ochtend mag ze zelf een plaatje kiezen. Het enige puntje van verdriet is als de sticker er weer af moet. Soms plakt de pleister na 2 uren nog zo goed dat het haar erg pijn doet. Maar we krijgen er steeds meer handigheid in samen!
Zo trots op onze piraat!
2 antwoorden op “Oogtest bij de oogarts”