Even een korte update over Fons, al snel nadat hij achterbleef bij de dierenarts gaat het de goede kant op! Nu – 4 dagen verder – is meneertje weer thuis en lijkt het alsof hij nooit is weggeweest. Ben je nog benieuwd hoe het ons af is gegaan in de ’tussendagen’? Lees dan nog even verder!
Zoals ik al eerder schreef heb ik Fons achtergelaten, dinsdagavond. Eenmaal in bed ben ik vrij rustig doordat ik ben gerustgesteld dat hij alweer wat meer beweegt.
Rollercoaster aan emoties
Tess heeft natuurlijk ook erg veel meegekregen van de rollercoaster aan emoties van mij. Daarnaast begrijpt ze niet helemaal wat er nou precies allemaal met Fons gebeurd. Tess slaapt dan ook erg onrustig en is vaak wakker. Het is allemaal erg moeilijk voor haar te bevatten.
Ook die ochtend bij de gastouder is ze regelmatig ‘boos’ en trekt zich even terug. Zo zie je maar dat zulke heftige gebeurtenissen een behoorlijke inpakt hebben op zo’n kleine dame.
Het gaat de goede kant op!
Als ik eenmaal op mijn werk ben, bel ik even naar de dierenarts. Daar wordt mij verteld dat het de goede kant op gaat. Hij eet al weer wat uit de hand en kan alweer – wankel – lopen. Niemand had verwacht dat het zo snel al zou opknappen. Eigenlijk was hij dinsdag afgeschreven… Nu het zo goed gaat ben ik erg blij dat we toch een poging hebben gewaagd.
Een dag later gaat het nog beter en krijgen we te horen dat Fons de volgende dag mee naar huis mag. ’s Ochtends gaat de katheter eruit en dan mag ik einde van de middag Fons ophalen. Mijn hart maakt een vreugde sprongetje want thuis wordt hij erg gemist. Sjaak die kan zijn draai niet vinden, hij vindt het maar gek dat z’n vriendje er niet is. Ik vind het ook kaal, zonder m’n knuffelkont.
Eindelijk is het vrijdagavond en kan ik hem ophalen! Hij loopt lekker los bij de dierenarts en ze vinden het een leuke vriendelijke poes. Dat kan ik natuurlijk alleen maar beamen.
Ze weten nog niet waarom dit Fons is overkomen: er is geen gruis gevonden in de urine. Ik wil wel graag weten of dit voorkomen kan worden, dus volgende week kan ik wat urine opvangen om te laten testen.
Lekker weer thuis!
Eenmaal thuis weet Sjaak niet hoe hij moet reageren: Fons is er weer. Eerst
een wat gesnuffel aan elkaar en al snel gaan ze elkaar wassen. Grappig hoe gehecht ze toch aan elkaar zijn, terwijl ze toch regelmatig ruzie maken…
Op zaterdagochtend moet ik nog eventjes terugkomen voor een laatste check of alles in orde is en een antibiotica spuit. Thuis moet ik nog pijnstillers geven en antibiotica tabletjes. Maar het gevaar is geweken en het lijkt erop dat we nog lang van Fons kunnen genieten!
Al met al een goed einde op een drukke, hectische week. De schrik zit er goed in! Maar gelukkig kunnen we weer samen knuffelen.