Eens per jaar vindt er de Euregio Meeting plaats, na afgelopen jaar Stavelot en dat voorgaande jaar Kloosterzande rijden dit jaar alle deelnemers hun glasvezel-bolide naar Zuid-Limburg.
De Euregio Meeting is met name gericht op het Britse automerk Marcos. Hoewel Tess en ik geen belang hebben bij alle lezingen die gegeven worden gaan we wel mee. Het evenement vindt plaats op een vakantie oord en we testen veel faciliteiten uit!
Vanuit verschillende landen komen er auto’s van polyester (en hout) naar de meeting. Hierbij staat gezelligheid voorop, ook al zien we ieder jaar weer nieuwe gezichten is er een saamhorigheid door de gedeelde hobby.
Wij verblijven met een stel uit Engeland, een vader en zoon uit Frans-België, een vader en zoon uit Engeland, een stel uit Nederland en de organisator van het weekend in één vakantiehuis. Doordat je samen in een huis verblijft praat je veel meer met elkaar en leer je anderen goed kennen; wat mij betreft een geslaagde optie!
Het merk Marcos in vogelvlucht
Geheid zijn er mensen die nog nooit van dit merk hebben gehoord dus even een snelle inleiding; Marcos is een Brits automerk en ontstaan uit een samenvoeging van de namen van de ontwerpers; Jem Marsh en Frank Costin.
De eerste Marcos, daterend uit 1959, was opgebouwd uit sparrehout, triplex en multiplex en toonde veel overeenkomsten met een vliegtuigromp. De voorwielophanging en achterwielophanging werden bevestigd aan verstevigingen van de romp. Vijf jaar later werd er nog een coupé uitgebracht, ditmaal met hout als basis en een polyester body. In 1965 kwam de eerste Mini Marcos (MK1) op de markt. Deze werd verkocht als een kit car geheel van glasvezel waar het loopwerk en subframes van een Mini opgebouwd konden worden.
Een interessant verhaal over vele glasvezel kit cars is te lezen in een blog van Hemmings; A very British affair the minis role in re-igniting the kit car cottage industry in the UK
Met twee Mini’s naar Limburg
Ook al gaat de meeting op zaterdagochtend pas officieel van start, rijden we op vrijdagmiddag vast naar het park. We vertrekken met twee Mini’s (de Marcos is namelijk maar een tweezitter) naar het Zuiden van Nederland. Met een gangetje van 120 km/h toeren we over de snelwegen en we krijgen redelijk wat duimpjes opgestoken onderweg – altijd leuk!
Circa tweeënhalf uren later rijden we het terrein van het vakantiepark op. Het huisje is nog niet helemaal klaar, dus we parkeren de auto even op de parkeerplaats. Een klein halfuurtje later kunnen we het terrein op en trotseren de verschrikkelijke geel-zwarte drempels. Met een Mini zijn deze drempels een horror om overheen te komen en het lukt dan ook niet zonder slag of stoot. Meerdere bodemplaten en uitlaten schrapen over de drempels, maar gelukkig kan iedereen het huisje bereiken.
Met z’n allen gaan we die avond uit eten bij het restaurant van Europarcs en genieten van een portie heerlijke mosselen. We sluiten de avond af met een drankje bij het huisje en kruipen dan snel het bed in.
Ontvangst Euregio Meeting
Na het voortreffelijke (Engelse) ontbijt rijden we naar de gehuurde ruimte op het terrein. We zetten de auto’s op de bijbehorende parkeerplaats en al snel komen er meer deelnemers bij. Er staat een mooie verzameling van meerdere Marcossen, Mini Marcossen, een Mini Jem, Minus Maxi, Domino Pimlico, Midas en nog een aantal. Naast een Marcos van hout is de rest allemaal van Polyester, behalve Fien natuurlijk. Hoewel mijn Mini van staal is mag deze er gelukkig ook bij staan.
Na de ontvangst staat er een lezing over verschillende Mini Marcos bouwjaren op het programma. Tess en ik vinden het wel prima en gaan, met gezelschap van een Engelse dame, naar een grote speeltuin om de hoek. Achteraf hoorde ik van J. dat de Mini Marcos MK IV niet aan bod kwam en laten wij nou net dat type hebben. Erg jammer wel!
Drie landen toertocht vanuit Limburg
Na een eenvoudige lunch stappen liefhebbers in hun bolide om een internationale rit te rijden. De route pakt een stuk Duitsland én België mee.
Als eerste rijden we vanaf het vakantie oord de grens over naar Duitsland. Via een N-weg komen we al snel weer in Nederland en rijden we dwars door Limburg naar België. Aan het Heerenlaak houden we een korte pauze. Intussen is de buitentemperatuur over de 30 graden geklommen en in een auto zonder airco is dat iets minder comfortabel; erg prettig dus om eventjes ‘af te koelen’. Ook al zijn de temperaturen iets minder aangenaam, het blijft een genot om in deze auto’s te rijden én naar te kijken (en luisteren). De ronkende motoren en het sportieve geluid uit de uitlaat snijden door het serene landschap. De verschijning van deze bijzondere exemplaren laten dan ook menig hoofd omdraaien.
Via een weg die erbij ligt als racebaan – en zo door sommige deelnemers ook wordt gebruikt – rijden we naar Roermond. Wat een ontzettend leuk centrum heeft deze stad! Eentje om te onthouden en wat langer te bezoeken. Daarna rijden we weer terug naar het vakantiepark.
Europarcs Zwemparadijs
Als alle auto’s weer mooi geparkeerd staan voor ieder te aanschouwen is het tijd voor een Seminar over de vroegere motorsport. Tess en ik houden het voor gezien, wij kleden ons om en gaan zwemmen! Bij het park is een recreatieplas met twee grote glijbanen. We plonsen eerst in de recreatieplas, maar Tess vindt dit water wat te koud. Vanochtend toen we bij de kinderboerderij waren zag ze al de waterspeeltuin en die wil ze graag nu ontdekken. We lopen er naar toe en er spelen al een heel aantal kinderen, niet gek ook te bedenken dat het weer ervoor heerlijk is. Tess gaat gelijk het water in en ik kijk vanaf een afstandje toe. Ze geniet van het water, de glijbaan en het speels opgezette terrein. Een uurtje later begint Tess te bibberen. Ik wikkel haar in een handdoek en kijk naar de tijd; bijna tijd voor het avond eten.
De interactieve bijeenkomst schijnt een erg leuk verhaal geweest met mooie foto’s van vroeger. De beste man, Klaus Tweddel, is de trotse eigenaar van de Jem Marsh Marcos met houten chassis. Helaas – door de drempels – kwam de Marcos hier op een trailer, maar desalniettemin erg gaaf om te zien!
Halve oreo ijstaart als dessert
Het diner is erg gezellig, met name in het Engels wordt er over en weer gesproken.
Als voorgerecht kon men kiezen voor een tomatensoep of carpaccio, ik had de tomatensoep en J. de carpaccio en beide waren erg smakelijk! Tess kreeg haar hoofdgerecht; patat met een frikandel tegelijk met ons voorgerecht. Daarna speelde ze lekker in het speelhoekje vlakbij de bar. De vriendelijke bediening hielden haar met één oog in de gaten – super fijn!
Voor het hoofdgerecht kon men kiezen tussen Dorade (vis) of Saté. Het gros maakte hiervoor de keuze voor Saté. Heerlijk malse stukken varkenshaas sierden de spies op het bord. De patatjes worden geserveerd met een klein potje mayonaise, een erg unieke en leuke manier van presentatie.
Het hoogtepunt komt even na het hoofdgerecht. Een enorm punt oreo ijstaart stond op het bord. Het leek wel of iedereen een halve taart kreeg! Het dessert smaakte erg lekker en is uitermate geschikt voor echte zoetekauwen. Tess en ik krijgen het niet voor elkaar om het gigantische stuk taart helemaal op te eten. Gelukkig zijn er bij dit gemengde gezelschap wel echte ’toetjes-mensen’ die het zonder problemen verorberen.
Na het diner wordt er nog een presentatie gegeven over Mini-Derivaten uit Italië door Jeroen Booij. Jeroen Booij is al geruime tijd op zoek naar afgeleiden van de klassieke Mini en schrijft hier boeken over ‘Maximum Mini’. Doordat het al na achten is, breng ik Tess naar bed en geniet ik even van de rust bij het huisje.
Kinderboerderij en speeltuin
De volgende dag is er een nieuwe lezing, wederom door Klaus Tweddel. Tess en ik piepen er snel tussen uit. Op het vakantiepark bevindt zich een kinderboerderij en we besluiten te gaan knuffelen met deze dieren. Dochterlief moet even de kat uit de boom kijken, het is er vrij druk en de dieren erg aanhankelijk (lees: opdringerig). Een aantal keren deint ze achteruit door een schaap die een stap in haar richting zet, maar al gauw is ze eraan gewend. Alle dieren worden druk geaaid en geknuffeld. Op de terugweg naar het restaurant voor de lunch stoppen we bij nog een aantal speeltuinen, Tess kan er geen genoeg van krijgen!
Heuvelklim Teuven
We eindigen het weekend in België, bij de heuvelklim in Teuven. Het parcours is ongeveer 2 kilometer en heeft een stijgingspercentage van 7%. Een prachtige klim met zeven bochten geven de deelnemers een leuke uitdaging om tegen de klok te rijden.
We staan met de auto’s op een oldtimertreffen. Mijn verwachtingen waren wat hoger en het valt een beetje tegen. Ergens achter een gebouw staan reeds wat jonge ‘dagelijkse’ auto’s waartussen wij de prachtige glasvezel wagens parkeren. Het terrein is voorzien van een zandbak en springkussen, ideaal voor Tess! Ook is er een bar met muziek aanwezig. De heuvelklim is bijna een kilometer lopen, bergaf. Ik besluit met Tess en twee andere dames bij de auto’s te blijven. J. loopt met alle anderen bergaf naar de heuvelklim.
Tegen vieren besluiten we terug te rijden naar huis, het is nog een kleine drie uren rijden. Snel zeggen we gedag en beginnen aan de terugweg.
Een geslaagd weekend! Het park is erg gaaf en ook een aanrader zonder ‘mini-evenement’!