Niet alleen de bevalling verliep geheel anders dan bij de eerste, ook de kraamweek bij de tweede heb ik helemaal anders ervaren. Ik kijk er eigenlijk heel positief op terug, hoe fijn! Tot ik op de grond viel…
Een klein uurtje nadat de Partusassistent was weggegaan kwam de kraamhulp; Eline. Een vlotte jonge dame, iets jonger dan ik, lekker nuchter. Het klikte dan ook vrij snel goed.
Eerste dag met ons vieren
De eerste dag staat in het teken van de borstvoeding op gang krijgen, regelmatig plassen en verder bedrust. Eline is ondertussen in de weer om de was weg te werken (van o.a. de bevalling) en andere huishoudelijke klusjes. Ze vraagt regelmatig of we nog iets nodig hebben of dat ze iets kan doen, erg prettig!
Tess wil Mia ook regelmatig vasthouden en aaien. Ze is echt een trotse grote zus.
De dag vliegt voorbij. Op het moment dat Eline naar huis gaat krijgen we nog wat tips voor de nacht. Denk aan; regelmatig temperaturen van Mia, hoe we de kruiken moeten vullen en dat we deze nacht Mia nog wakker moeten maken voor het voeden.
Pittige (bijna)kleuter
J. gooit die avond pizza’s in de oven en we eten gezellig met z’n allen op de slaapkamer. Tess wordt ondertussen wat drukker, je merkt dat de verandering haar opbreekt. Ze is moe. Snel eten voor zover dat kan (ze is wat opstandig geworden) en daarna lekker naar bed. Ze ligt redelijk op tijd in bed, maar het duurt lang voordat ze slaapt. Rond half 10 is het eindelijk stil op haar kamer, ze heeft rust gevonden.
Dag 2 en 3 gaat Tess ‘gewoon’ naar de opvang. We proberen haar ritme erin te houden. Ze is nogal opstandig en begint al behoorlijk te stuiteren. Je merkt dat ze het lastig vindt dat mama niet beneden komt.
Na een tweede dag op bed besluit ik als de kraamhulp weg is om beneden het avondeten te nuttigen. Dan kan ik gelijk Tess ook wat aandacht geven. We knutselen even wat terwijl papa kookt.
Gedurende de dagen lees ik haar ook regelmatig een boekje voor op bed. Ik merk aan Tess dat ze het prettig vindt, we willen haar geen gevoel geven dat Mia haar vervangt. Het is dus zowel voor ons als voor Tess even zoeken naar hoe we het beste om kunnen gaan met deze verandering.
Hallo stuwing… dag 3;
Poeh, de borstvoeding is goed op gang gekomen! Mia is maar 1 dag afgevallen (5%) en daarna komt haar gewicht alweer lekker omhoog. Een goed teken. Hoewel ik daar niet over twijfelde want mijn borsten zijn ondertussen wel 5 maten gegroeid – zo voelt het tenminste 😉 . Ze zijn warm en staan erg strak van de melk.
Ik vraag Eline wat ik het beste kan doen. Ze geeft aan als het te pijnlijk wordt dat ik de borsten wel helemaal leeg mag kolven. Rond 19.00 uur als Mia ietsjes heeft gedronken houd ik het niet meer en begin te kolven. Anderhalf uur later heb ik beide borsten zo goed als leeg. In totaal 280 cc melk… Een beetje overproductie lijkt mij, als je nagaat dat Mia nu nog ongeveer 30 cc per voeding drinkt.
Horror-nacht
Die nacht heb ik al snel spijt dat ik ze leeg heb gekolfd. Mia is erg onrustig, het lijken darmkrampjes en zo behandel ik het ook. Achteraf denk ik dat ze niet genoeg melk binnen krijgt. Ik had zoveel melk dat ze niet zoveel moeite hoefde te doen en het gewoon haar mond binnenliep en ze alleen hoefde te slikken. Na het kolven moest ze natuurlijk veel meer werk doen om wat binnen te krijgen en dat lukte (mogelijk) niet zo goed.
Van 23.00 tot 5.00 uur was ze dan ook wakker, huilerig, overstrekken, zoekend. Uiteindelijk viel ze op mijn borst in slaap. Met Mia op mij val ik zelf ook in slaap.
Die ochtend, om allebei helemaal te ontspannen (Tess is op de peuterspeelzaal) besluiten we babymassage te doen. We zetten de airco op verwarmen zodat het lekker 25 graden in de kamer is. Mia (en ik) genieten van de massage en aanrakingen. Zo’n klein wurmpje, het blijft bijzonder!
Naast stuwing ook nog tepelkloven – dag 5
Een lekkere gedachten; tepelkloven – not! En ook echt niet fijn! Het aanleggen van Mia doet zo ontzettend veel pijn dat ik er als een berg tegenop zie. Ondertussen blijf ik maar smeren en smeren met de Purelan. Het aanhappen lukt steeds niet en er wordt een vermoeden van verborgen tongriempje uitgesproken door Eline. Ze adviseert om contact op te nemen met een lactatiekundige, zij heeft goede ervaringen vanuit haar werk met Leontine en schrijft haar gegevens voor ons op.
Gelukkig ben ik zelf wat mobieler en zijn er veel andere dingen waarvan ik kan genieten, denk bijvoorbeeld aan in bad doen. Het is ondertussen alweer zaterdag – Tess is dus de hele dag thuis. We betrekken haar goed bij de verzorging van Mia. Ze mag kleertjes uitzoeken en daarna helpen met badderen. Ik hoop dat ze snel went aan de verandering, ze blijft opstandig.
En toen viel ik op de grond
Wanneer Mia lekker slaapt en ik Tess wat aandacht wil geven komt ze helaas in een driftbui. Ik wil dat ze weet dat ik er voor haar ben, maar ze gaat erg te keer. In haar driftbui komt ze tegen mij aan en ik raak uit balans. Ik val achterover tegen het traphekje aan.
Wat ben ik J. dankbaar dat hij toevallig nu het traphekje dicht heeft gedaan (dat doen we anders nooit…)! Het traphekje was mijn redding. Ik moet er niet aan denken wat er gebeurd was als ik de trap af was gekukeld.
Nu ik toch op de grond zit pak ik Tess vast. Ze zit nog steeds in haar driftbui, maar ik houd haar stevig vast en praat zachtjes tegen haar. Langzaam komt ze er weer uit. Uit zichzelf geeft ze aan dat ze niet weet waarom ze zich zo gedraagt. Ik weet het: ze mist mijn aandacht.
Met behulp van J. en Eline sta ik erg moeizaam weer op. De hechtingen trekken, het voelt nog beurser. Ik sjok voorzichtig naar het bed. Oef, dat ging nog maar net goed. Er is gelukkig niets ergs aan de hand.
Dag 8 – afscheid van Eline
Eindelijk wordt de stuwing wat minder, onder de douche masseer ik de pijnlijke plekken steeds weg net als tijdens de voedingen. Dit werpt vruchten af. Daarna koelen met koolbladeren uit de koelkast. Dit geeft verlichting, maar ziet er erg bijzonder uit 😉
Aan het einde van de ochtend gaat Eline weg. Tess geeft nog een kado’tje als bedankje voor de leuke week. Ik weet zeker dat Tess haar aandacht gaat missen, maar het is ook wel weer fijn om ‘gewoon’ met ons viertjes te zijn.
’s Middags ga ik lekker naar beneden, lekker buiten zitten, knuffelen met Tess en het ‘normale’ leven weer oppakken.
Diezelfde avond breng ik zelf Tess naar bed. Tess maakt het me lastig en luistert slecht. Als ik haar uiteindelijk in bed heb, laat ik me op mijn bed vallen. Tranen wellen op, ik heb teveel gedaan. Mijn onderbuik doet pijn en ik ben moe. Op het moment dat ik daar lig besef ik dat ik helemaal geen kraamtranen heb gelaten. Nu huil ik eventjes van de pijn en besluit het morgen wat rustiger aan te doen.
Ondanks de kleine complicaties en het temperament van Tess heb ik de kraamweek als relaxed ervaren, heerlijk kunnen genieten op de roze wolk.
Nou vind ik het met een tweede ook wel heel anders. Je weet al veel meer dan bij de eerste. Je hebt al een ouderschapsrol. Je weet wat je wil en hoe je dat het beste kan aanpakken. Je hele houding is gewoon relaxter. Mede hierdoor kijk ik in ieder geval terug op een heerlijke kraamweek.
J. is nog een week vrij dus we blijven nog even lekker met ons viertjes in de kraambubbel!
Eén antwoord op “Kraamweek bij de tweede”