De Herikerberg, een wandelomgeving relatief vlakbij huis waar ik nog nooit geweest ben. Hoog tijd om deze eens te bezoeken. Een korte zoekopdracht leert mij dat er een toren gebouwd is op het hoogste punt van de Herikerberg. Als ik Tess vraag; ga je mee op zoek naar de kasteeltoren op de Herikerberg? Straalt ze en zoekt haar bergschoenen vast op, want ‘wij gaan bergbeklimmen!’
Je zult vast begrijpen dat het Tess een klein beetje tegenviel dat we geen ‘grijze berg’ beklommen, maar alleen een Nederlandse heuvel…
Start van de route
We rijden naar de Goorseweg 58 in Markelo en parkeren bij Hotel Herikerberg – tegenover camping Monte Bello. Tess mag kiezen, van de vier routes die hier starten is één route bijna 4 km en de andere ongeveer 5,5 km. Ze besluit dat ze liever de wat kortere route loopt.
Dat komt mij stiekem wel goed uit, ik heb namelijk Mia voor het eerst in de rug drager in plaats van op de buik;
Het eerste stuk
Het eerste gedeelte – we slaan met onze neus naar de parkeerplaats eerst rechtsaf – is wat saai. Een stukje langs de grote weg, deze oversteken en het bos in. In het bos lopen we over een breed zandpad. Her en der spotten we aan onze linker- of rechterhand een prachtig kleiner bospaadje, maar helaas gaat de route daar niet overheen.
Het is wel echt heuvelachtig. We lopen een stuk bult op. Bij het eerste bankje dat we tegenkomen wil Tess al pauze houden, gelukkig kan ik haar nog niet overtuigen dat we beter een volgende plek kunnen kiezen met hopelijk wat mooier uitzicht.
Belvedère Markelo
Onderweg komen we nog een paar hoopjes sneeuw tegen. Bijzonder dat je zonder jas kan wandelen en er gewoon nog op verschillende plekken sneeuw te vinden is! Na deze afslag slaan we al gauw weer af een leuker wandelpad op. Deze leidt ons tussen de weilanden en het bos door en geeft een mooi uitzicht. Een perfecte plek voor een fruithap.
Na de pauze heeft madam hernieuwde energie. Ze sprint ervan door en na iedere bocht verstopt ze zich even. Eerst is ze een konijntje onder de struiken, daarna een hond achter een boom. Ze vermaakt zich. Ze geniet van de fijne zonnestralen.
We komen weer op een breed zandpad uit en Tess krijgt het wat zwaarder. Dat is het moment dat ik vraag of ze mij kan helpen zoeken naar een toren, een kasteeltoren op de Herikerberg. Als een volleerd speurneus kijkt ze goed om zich heen. Niet lang daarna hebben we geluk. Voor ons op de heuvel staat een vierkante toren. Het liefste zou ze erin klimmen, maar de toren is niet toegankelijk. De toren diende voorheen als baak voor het landmeetkunde Rijksdriehoeksnet. Nu is deze in gebruik als woning en atelier.
Cowboy Billy Boem
Het laatste stukje terug naar de auto is weer een stuk langs de grote weg. Dochterlief is helemaal in haar nopjes dat ze de kasteeltoren gevonden heeft. Samen zingen we het liedje van Cowboy Billy Boem. Wat een heerlijke ochtend.
Bij Markelo heb je trouwens ook nog andere prachtige wandelroutes, bijvoorbeeld eentje door heidelandschap en over grafheuvels. Waar wandel jij het liefste?