Vanaf de eerste dag naar school starten ook de kinder-speeldates. Gelijk de eerste dag komt Tess naar buiten met de vraag ‘mag ik met die spelen?’ Ik slik, dat had ik nog niet verwacht, wat naïef van mezelf eigenlijk. Ik ben benieuwd naar hoe de dag verlopen is, hoe ze het heeft gehad. Madam daarentegen heeft alleen maar oog voor haar vriendinnetje. Dit is het begin van kinderspeeldates…
De eerste schooldag, ik schreef er al eerder over. Alweer een paar maanden geleden en intussen hebben we voor mijn gevoel alweer een ‘nieuwe’ eerste schooldag gehad. Na de lockdown moesten we allemaal weer opnieuw in het schoolritme komen.
Het begin van kinderspeeldates
Vanaf dag twee gaat Tess mee met klasgenoten van wie ik de ouders eigenlijk niet ken. We wisselen op het schoolplein snel nummers uit, spreken een eindtijd af en oh ja ook nog even het adres noteren. Gelukkig is Tess een vrije meid en gaat zonder problemen mee met haar nieuw verworven vriendinnetje. En ik? Ik slik even en fiets, zonder kind maar, met schooltas weer naar huis.
Niet veel later komt er ook een moment dat ik zelf onbekende kinderen over de vloer krijg. Meestal gaat het spelen heel goed en kunnen ze prima samen spelen. Soms botst het en voel je je meer een politieagente. Tess heeft er een handje van als er een klasgenootje bij ons komt spelen dat madam ontzettend rond commandeert en dat het arme kind alles moet doen wat Tess wil.
Speelafspraakjes maken op school
Twee dagen per week haal ik Tess zelf op uit school. Het is dan een bijzonder gebeuren op het schoolplein. Ze geeft de juf een high-five als ze mij ziet en komt met een grote glimlach aanrennen. Het eerste wat ze zegt? ‘Ik wil graag met die spelen‘. Als ik zeg dat ze dan even naar dat klasgenootje moet gaan huppelt ze ernaartoe.
Meestal kunnen we gelijk afspreken waar ze gaan spelen. Soms komt ze verdrietig terug. Dat klasgenootje heeft zich bedacht en wil plotseling met iemand anders spelen. Intens verdrietig kan ze daarom worden. Ergens snap ik dat ook wel. Ze verheugd zich erop terwijl dat bruut onderbroken wordt.
Heel soms kan ze a la minute nog een ander vriendinnetje vinden die toch wel kan spelen. Soms is ze zo teleurgesteld en gefrustreerd dat er niets met haar te beginnen is.
Belang van kindervriendschappen
Hoewel ik in het begin erg moest wennen om mijn kind mee te geven aan ouders en kinderen die ik niet kende, vind ik het wel erg belangrijk. Het zijn goede leermomenten voor zowel mij als mijn dochter. Ik gun mijn kinderen een groot sociaal netwerk. Zelf heb ik een handje vol vrienden waar ik heel dankbaar voor ben en waar ik graag energie en tijd in steek.
Daarnaast leren kinderen ook veel van samen spelen. Natuurlijk leren ze hiermee samen delen, samen pret beleven, elkaar vertrouwen, steun aanbieden, elkaar helpen, maar ook de pijn van ruzies, afwijzing en omgang met verlating.
Ik laat dochterlief lekker zelf regelen en kiezen met wie ze wil (en kan) spelen. Het fijne van vrienden maken is namelijk dat je ze zelf kunt kiezen. Vrienden maken werkt eigenlijk als een magneet, twee personen die een klik hebben trekken elkaar aan. En eerlijk? Ik ben iedere keer weer blij als ze met een klasgenootje kan spelen. Voor mij is dat een teken dat ze goed in de groep ligt en vriendschappen kan maken.
Stiekem kijk ik ook uit naar het eerste kinderfeestje. Maar misschien kom ik ná dat feestje er wel op terug, haha!
