Is gender neutrale opvoeding de nieuwe standaard? Indien je hier met ja op antwoord, is mijn wedervraag ‘is het een goede nieuwe standaard?’ Indien je hier met nee op antwoord, wordt mijn volgende vraag ‘waarom is dit niet de nieuwe standaard?’
Zoals met alle relatief nieuwe dingen zijn er voor- en tegenargumenten waarom je iets wel of niet aanneemt. Zo is dat met eigenlijk alles, dus ook met genderneutraliteit. Ik ben niet per definitie voor, maar ook zeker niet tegen.
Ik vind het goed dat we hier over nadenken. Het is goed dat er aandacht is voor mensen die zich niet alleen man of alleen vrouw voelen. Waar ik dan wel weer moeite mee heb, is dat je gelijk met een vinger wordt aangewezen als je een ‘meisje-meisje’ hebt. Een madam die dolgraag in een prinsessenjurk rondloopt. Een dochter die het liefste alles roze heeft.
Sommige mensen snappen niet dat onze dochter niet als meisje-meisje wordt opgevoed, maar dat ze daar zélf voor kiest. Als je dan aangeeft dat het ons niet uit maakt waar haar voorkeur ligt of waar onze dochter(s) het liefste mee spelen, kijken ze je aan met ogen die zeggen ‘ze heeft toch niet voor niets zo’n overgrote voorkeur voor echte meidendingen’…
Het is ook precies die opmerking waar ik jeuk van krijg. Waarom is roze, poppen en jurken nou alleen voor meiden? Wij vragen Tess echt niet ’s ochtends, ‘goh, wil je vandaag met meisjes dingen spelen of liever jongens?’ Wij laten haar vrij in waarmee ze wil spelen. Wil ze met haar gereedschapskoffer papa helpen? Prima! Dan hoor je ons echt niet zeg zeggen dat ze dan kiest om met jongens speelgoed te spelen…
Gender neutrale opvoeding past niet bij Tess
Geloof je mij als ik zeg dat we Tess niet hebben opgevoed met het idee; roze is voor meisjes en blauw is voor jongens?
Al vanaf het moment dat madam een eigen willetje ontwikkelde trok ze ontzettend naar ’typische meisjes dingen’. Ze is een heerlijk poppenmeisje en geniet met volle teugen van Baby Annabel, Barbies en verkleedkleding (en dan met name de prinsessenjurken van alle Disney prinsessen).
We proberen onze dochter(s) te leren dat er ook mannen en jongens met lang haar zijn en dat er ook mannen en jongens zijn die graag in een jurk lopen. Maar daar snapt ze niets van, want ‘dat is toch voor meisjes’… Ik blijf het bijzonder vinden dat kinderen al zoveel typeringen overnemen uit de maatschappij waarin we leven. Zouden wij als ouders haar deze ‘standaard’ jongens/meiden profilering hebben doorgegeven, onbewust?
Meisje-Meisje
Tijdens de zwangerschap was het geslacht voor ons een verrassing. Een jongen of meisje maakt ons niets uit, welkom is de baby toch! Ik had mede om deze reden voor de eerste maanden met name neutrale kleding. Dat onze madam regelmatig aangezien werd voor een jongen hinderde mij niets.
Ik ben ook nooit van de ’typische meisjes dingen’ geweest. Tutu rokjes en (veel) roze vind ik persoonlijk niet veel aan. Doe mij maar functionele warme kleding. Duurzaamheid en organische kleding, dat vind ik wel interessant!
Als ik nu naar onze oudste dochter kijk kan ik één ding sowieso concluderen; je hebt niet in de hand hoe je kind zich ontwikkeld en waar zijn of haar voorkeur naar uit gaat. En dát is maar goed ook, vind ik!
Dit ben ik^^
Disclaimer: ik heb ’typische meisjes dingen’ expres tussen aanhalingstekens gezet. Wat mij betreft zijn tutu’s en traptrekkers voor ieder kind 😉