Een tijd geleden zijn we bij de lactatiekundige geweest voor mondonderzoek in verband met een vermoeden van een te strak lipbandje en tongriempje bij Mia. Dit maakt het drinken uit de borst en/of fles lastiger en er kunnen ook op latere leeftijd problemen ontstaan. We hebben dit laten verhelpen door elektrochirurgie én dat was wel even een dingetje – vooral voor mij dan… Lees hier meer over elektrochirurgie in een babymondje.
We brengen Tess weg naar haar speelafspraak, zodat wij samen met Mia de reis naar Groningen kunnen afleggen om het probleem met het lipbandje en de tongriem te laten verhelpen.
Een klein beetje last van zenuwen heb ik wel, al weet ik dat de behandeling eigenlijk niet heel veel voor stelt. Of nou ja, heel snel gaat.
Voor behandeling naar Groningen
Een uur te vroeg komen we aan op de plaats van bestemming. We parkeren de auto en lopen een klein rondje. We komen al snel langs een koffiezaakje en besluiten daar de tijd uit te zitten.
Ooit een cappuccino met havermelk gehad? Een aanrader! Het is wat zoeter dan een gewone cappuccino en heeft net wat meer smaak.
Met nog een kwartiertje op de teller voor onze afspraak lopen we naar de Tongriem Kliniek. Het bevindt zich in het souterrain van een tandartsenpraktijk en is dus niet toegankelijk met de kinderwagen. Van te voren had ik dit al gelezen en heb Mia in een draagdoek geknoopt.
Uitleg en bekijken
De behandeling is een kleine chirurgische ingreep. We worden al snel de behandelingsruimte binnengeroepen en mogen Mia op de stoel neerleggen. J. gaat erbij zitten om te assisteren.
Eerst wordt de lipband en tongriem bekeken en de mate (klasse 1 t/m 4) bepaald. In dit geval gaat het om lipband klasse 2 en tongriem klasse 3. De tongriem zit posterior vast, waardoor liftende bewegingen moeizaam gaan en de slikbeweging niet afgemaakt kan worden.
De arts ziet dat er in de tongriem ook een ader bevindt, dat geeft extra risico’s. Het ergste wat kan gebeuren is dat de wond blijft bloeden na de ingreep en dan gehecht moet worden.
In verband met het risico vraagt ze of we alleen de lipband gaan behandelen en het dan even aanzien of het verbeterd. Ik vraag naar haar ervaringen en wat zij verwacht. Mede door deze informatie én de enkele reis van anderhalf uur naar Groningen gokken we het erop dat het niet heel erg gaat bloeden. Mijn duimen draaien ondertussen in mijn hoofd overuren.
Nazorg oefenen
Tot vier weken na de ingreep moet vier keer per dag een aantal stretchoefeningen gedaan worden, zodat de lipband en tongriem niet te strak weer helen.
Er wordt eerst uitgelegd hoe deze oefeningen gedaan moeten worden en dan is het zaak om nog eventjes te oefenen. Het voelt erg onwennig en ik vind het eigenlijk ook een beetje eng om te doen.
De ingreep
Dan is het zover. Ik houd even afstand en ga op een stoel zitten voor het geval dat ik onderuit ga – mijn hart klopt ondertussen in mijn keel.
Twee volwassenen houden Mia vast zodat ze niet beweegt. De arts brengt een verdovend zalfje aan en dan wordt het lipbandje doorgebrand. Mia krijst het uit. Nog niet eerder heb ik haar zo horen krijsen. Het gaat bij mij door merg en been. Ik moet er zelf van huilen.
Een paar tellen later is ook het tongriempje gepiept. Papa mag haar optillen en troosten. Ze wordt al snel rustig. Het heeft nauwelijks gebloed gelukkig – een goede gok gemaakt dus!
Gelijk even wat drinken
Dan het moment van de waarheid, gelijk even wat drinken aan de borst. Onze dappere dame hapt gelijk aan. Uiteraard heeft ze een compensatie-techniek en niet de juiste. Ik krijg wat tips hoe ze het beste moet aanhappen dat de bovenlip er mooi overheen valt in plaats van naar binnen.
De eerste 24-48 uur kan het voorkomen dat het drinken niet zo goed lukt, er is toch van alles veranderd in de mond.
Terugweg en avond
De hele terugweg ligt madam vredig achterin de auto te slapen – gelukkig. Anderhalf uur later, wanneer we weer thuis zijn, nog even wat drinken en dan gaan we uit eten. Mia is nog zo lekker rustig en Tess is uit logeren.
Het is gek om uit eten te zijn zonder Tess, het is zo stil. Normaliter praat Tess honderduit. Nu kunnen we lekker mensen kijken en gewoon in rust samen kletsen. Ook wel eens fijn 😉
Als we later die avond weer thuis zijn begint Mia wat te mopperen. Ze kan de slaap niet vatten en is wat onrustig. We hebben een kleine paracetamol zetpil gekregen en besluiten die te geven. Een uurtje later na wat troostmelk uit de borst valt ze in mijn armen in slaap. We hebben de dag overleefd!
De opvolgende dagen
We zijn intussen een paar dagen verder en het gaat eigenlijk heel goed met de oefeningen. De juiste drinktechniek heeft ze nog niet helemaal onder de knie, maar ze lijkt geen last meer te hebben van de ingreep – gelukkig!
De nazorg massage vind ik nog altijd erg eng en ik moet bekennen dat ik die niet altijd doe. Mia vindt het verschrikkelijk als ik in haar mond onder haar tong probeer te komen, dus ik doe meestal een poging en laat het daarbij.
Update
Na een kleine 2 weken nazorg te hebben uitgevoerd ben ik daarmee gestopt. Het koste mij veel stress om het iedere keer uit te voeren en ik was als de dood om haar pijn te doen. Het duurde nog wel een maand voordat madam de juiste drinktechniek onder de knie had. Maar nu 4 maanden verder gaat het écht super. Ze drinkt top uit de borst en fles. Begint al lekker te brabbelen. De ingreep is voor mama’s traumatischer dan voor de baby, dus ik zeg zeker doen als je hinder ondervindt van een te strak lipbandje of tongriempje!
2 antwoorden op “Elektrochirurgie in een babymondje”