Na meerdere bezoeken aan de oogarts en het afplakken van één oog komt dan toch het advies: ze moet een bril. Ik zag het al aankomen en vindt het juist wel leuk, een eerste bril voor mijn kind. Door mijn houding over de bril ziet Tess het gelukkig ook zitten en ze kan ook niet wachten om haar eerste bril uit te zoeken.
“Ik wil graag eentje met unicorns of hartjes of regenbogen, mama”
Zou deze wens in vervulling zijn gegaan? Lees dan snel door!
Een eerste bril voor mijn kind. Het idee kan misschien even wennen zijn, maar bedenk ook; de wereld vergaat niet. Behandel het liever alsof het de normaalste zaak van de wereld is, dan is de drempel voor je zoon of dochter ook veel minder groot.
Tijdens de verschillende bezoekjes aan het consultatiebureau en daarna nog 1, 2, 3 keer bij de oogarts blijkt iedere keer dat één oog wat achterblijft in zicht. Het afplakken helpt niet genoeg en ook het ‘goede’ oog is niet op het niveau waar het zou moeten zijn.
Afspraak oogarts met oogdruppels
Tijdens deze derde afspraak wordt met druppeltjes de pupillen vergroot zodat de sterkte opgemeten kan worden voor eventueel de eerste bril voor mijn kind.
Tess herinnert zich de vorige afspraak met druppeltjes nog en wil bijna niet mee. Ik ga met haar op de bank zitten en praat erover. Ik vraag haar wat ze heel graag zou willen hebben. Het antwoord wist ik eigenlijk al; een prinsessenjurk voor carnaval. Ze heeft geluk, deze heb ik al in huis gehaald en mag ze vanmiddag eventjes aan. Dit helpt, ze wil nu heel snel mee zodat we sneller thuis zijn.
Na wat eerste testjes krijgt ze de druppels in. Ze doet het heel goed ondanks dat het wat prikt. De druppels moeten daarna ongeveer 30 minuten inwerken. We wachten in de wachtruimte en smikkelen van ons meegebrachte fruit. Ongeveer 20 minuten na de druppels geeft Tess aan dat ze niet meer scherp kan zien, het is ingewerkt dus.
Niet veel later worden we opgeroepen en meet de oogarts de sterkte; +1 en +1,75 met cilinder. Ze vraagt of we nog verder willen gaan met afplakken of dat we een brilletje gaan proberen. Na de voor- en nadelen even kort te hebben besproken, gaan we voor een brilletje. We krijgen de sterkte mee op papier en kunnen daarmee naar een willekeurige opticien.
Bril uitzoeken
Een paar dagen later lopen we de plaatselijke opticien binnen. Het kiezen van een opticien duurde nog wel even. De grote namen zoals Pearle en Specsavers passeren hier ook nog even de tafel. Uiteindelijk besluiten we dat dat eigenlijk helemaal niet handig is, want in onze stad zitten deze opticiens niet. Mocht er iets mis zijn met de bril is het toch wel erg handig als je gewoon snel even met de fiets naar de opticien kan. Dat geeft de doorslag voor de plaatselijke opticien.
Na een paar lange dagen – voor Tess dan – is het zover. We stappen de opticien binnen. Tess vliegt meteen naar de meest roze bril met hartjes. Ze durft hem zelf niet op te zetten, dus ik zet hem voorzichtig bij haar op. De bril is te klein, gelukkig.
Even is ze teleurgesteld, tot ze een paarse variant met hondenpootjes ziet. Die past ze met mijn hulp ook even. Ze kijkt in de spiegel en ze glundert. Deze moet het worden.
We willen gelijk twee brillen, zodat we er ook eentje op reserve hebben. Met kinderen niet geheel overbodig. Met een beetje sturing wordt het een mooie rode bril. Hij is volgens Tess overigens roze. We laten haar maar in die waan.
Als de keuze vast ligt moeten er nog een paar kleine dingetjes opgemeten worden. Denk aan de plek van de pupillen ten opzichte van het glas, etc. Wanneer alles klaar is vullen we onze gegevens in en moeten we zo’n 1 à 2 weken wachten voordat de juiste glazen in de bril zijn gezet.
Eerste bril voor mijn kind ophalen
Een week later word ik gebeld, de brillen liggen klaar. Samen met Tess gaan we langs om ze op te halen. De pootjes en neusbrug worden afgesteld. Ze krijgt uitleg hoe je het beste de bril op en af kan doen en het beste kan neerleggen.
Madam let heel goed op en verteld het diezelfde avond trots nog een keertje, inclusief voordoen. Ze is helemaal happy met haar bril. Als we naar huis rijden zegt ze; “ik kan zelfs Hengelo zien vanaf hier.” Dat geloof ik niet helemaal, maar de opmerking komt er wel super schattig uit!
Het is dus -gelukkig- geen regenboog, hartjes of bril met eenhoorns geworden. Ik blij, Tess blij, wij allemaal blij. Nu nog even wennen dat de bril altijd op moet.