Een buikslaap baby

Mia is een buikslaap baby, ze slaapt niet -of nauwelijks- tenzij je haar op de buik legt. Dat is al sinds het begin zo. De eerste dagen sliep ze regelmatig bij mij op de borst. Ik sliep dan bijna niet, ik was namelijk als de dood dat ik me zou omdraaien in mijn slaap.

We hebben nog geprobeerd om haar dan op haar rug in slaap te krijgen in de wieg, maar tevergeefs. Op een gegeven moment ben je zelf zó moe, dat je alles aangrijpt om zelf maar te slapen!

Wie heeft er nog meer een buikslapertje thuis?

Geen seconde uit het oog

De eerste keer dat ik Mia in haar wieg op haar buik liet slapen verloor ik haar dan ook geen seconde uit het oog. Ik durfde nog net te knipperen.
Nou is het natuurlijk geen straf om te kijken naar een slapende baby – vooral niet als deze baby ook nog je eigen baby is – maar uiteindelijk moet je zelf ook kunnen toegeven aan wat slaap. De adrenaline van de bevalling en alles wat er gebeurd verlaat je lichaam en slaap is goed voor het herstel.

Je hoort zoveel enge verhalen over een veel grotere kans op wiegendood. Ook wordt door iedereen benadrukt dat een baby nooit op zijn buik mag slapen als je er zelf niet bij bent. Je wordt – terecht of onterecht, ik durf hier mijn mening niet zo goed over uit te laten want ik heb er te weinig kennis van – erg bang gemaakt om ervoor te kiezen je baby op de buik te laten slapen.

En toen viel ik in slaap…

Het slapen van Mia op mijn borst maakte dat ik zelf zo beroerd sliep dat ik andere mogelijkheden zocht om maar wat slaap te pakken. Ik besloot tijdens een horrornacht in de kraamweek om Mia op haar buik in de wieg te leggen. Alles zodat ze maar eventjes stopte met huilen en zelf in slaap viel.
Rond 5 uur ’s nachts legde ik haar op haar buik in de wieg. Binnen een paar tellen viel ze – ein-de-lijk – in slaap. Ze sliep echt gelijk in, ik kon het niet af knipperen! Na eerst vol verbazing (en angst, want; gaat het wel goed zo op haar buik) naar Mia te hebben gekeken viel ik zelf in slaap door uitputting. Drie (!!) uren later schrok ik wakker en keek gelijk in de wieg. Madam lag nog heerlijk te slapen.

Dit was het eerste stapje naar vaker. We maakten een weloverwogen afweging in verband met de risico’s die je maar al te vaak hoort en leest, om het buikslapen toch stapsgewijs verder uit te bouwen. Iedere keer probeerden we haar eerst op haar rug te laten slapen. Soms viel ze in slaap, maar meestal begon ze te mopperen. Eenmaal op haar buik sliep ze praktisch gelijk.

Onze buikslaper

Sindsdien slaapt Mia eigenlijk altijd op haar buik en hoewel ik het in het begin dus echt doodeng vond, heb ik er nu een weg in gevonden. Vooral toen Mia ongeveer twee weken oud was en ik haar haar hoofdje zelf van links naar rechts zag draaien. Toen wist ik; dit komt wel goed. Haar nekje is sterk genoeg om niet met haar mond en neus in het bed te belanden.

Wist je dat…

  • Je een eigen risico verklaring moet ondertekenen bij de opvang voor het slapen op de buik?
  • De kraamhulp nooit een baby op haar buik weg legt, ook niet als de ouders er oké mee zijn?
  • Een luier niet gemaakt is voor buikslapers en je dus – bijna – iedere dag zowel kind, slaapzak als bed kan verschonen?
  • Een luier achterste voren aan doen helaas geen soelaas biedt.
  • Boertjes er makkelijker uitkomen bij buikslapers?
  • Er minder tot geen afplatting van het hoofd voorkomt bij buikslapers én er geen kale plek op het achterhoofd ontstaat?

Ik vertrouwde op mijn intuïtie dat Mia wel wilde slapen, maar dat niet kón op haar rug. Vertrouw dus op jouw intuïtie als het aankomt op jouw zoon/dochter!

En onthoud, iets slapen is altijd beter dan niet slapen

Eén antwoord op “Een buikslaap baby”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *