Een tikkeltje weemoedig starten we aan de terugreis, alle bagage is weer ingepakt, de vouwwagen is door de Pick-Up van het kampeerterrein gehaald. Niets houdt ons tegen, helaas!
Natuurlijk rijden we niet vol gas naar Nederland terug maar gaan eerst nog wat van Spanje en Zuid-Frankrijk bekijken. The roadtrip continuous!
We zien graag nog wat meer van de authentieke natuur en fraaie gebouwen en gaan voor een toeristische route naar Salamanca in Spanje. Deze route brengt ons door natuurpark Arribes del duero en dit noem ik echt een verscholen juweel in de natuur. Heerlijke scherpe bochten, vele hoogteverschillen, een hobbelig keienpad, woest landschap, wat een prachtige route!
En dan… is de tank leeg
Met een slakkengangetje kruipen we de grens naar Spanje over. Het keienpad is overgegaan naar grind en zand en dat is moeilijk doorkomen met de Mini. We toeren verder, de benzinemeter loopt leger en de tijd dat we iemand zijn tegengekomen duurt langer. Langzamerhand kruipt de benzinemeter naar de E, empty. Als we de E al passeren beginnen we erg onrustig te worden, komen we nog wel een tankstation tegen?
Tot plots, uit het niets, een tankstation opdoemt. Gelukkig, we hebben het gered! Tijd voor koffie en bijkomen, het is nooit leuk om bang te zijn dat je zonder benzine komt te staan en met een 25 liter tankje kan dat natuurlijk zo maar voorkomen… Dit keer is het ‘gevaar’ geweken, we drinken een lekker kopje koffie en zetten de route voort naar Salamanca.
Prachtige Spaanse steden
Salamanca is relatief klein, maar nog (bijna) helemaal in de Middeleeuwse stijl. Het Plaza Mayor heeft, volgens het internet, het mooiste centrale plein van Spanje. Het plein ziet er eigenlijk opvallend harmonieus uit en we pakken hier een terrasje voor een lekker ijsje. Of het écht het mooiste plein van Spanje is, dat laat ik aan ieders verbeelding over, maar mooi is het zeker.
We dwalen nog wat door de steegjes en googlen aan het einde van de dag voor een slaaplocatie op circa 2 uren rijden van Salamanca. We pakken een hotelletje vlak na Valladolid en proosten er met een traditionele Spaanse maaltijd op de vakantie.
De dag erna zetten we koers naar Burgos. Deze plaats is bekend van de Santa Mariakathedraal en imposant is deze zeker. Even vluchtig maken we hier een stop om snel door te gaan, we moeten nog een eind rijden. De omgeving is ondertussen vrij vlak geworden en we pakken wat snelwegen om sneller richting in de Pyreneeën te komen.
Stieren rennen in Pamplona
In Pamplona stoppen we om te gaan lunchen. Als het goed is zul je vast wel eens van Pamplona hebben gehoord, hier vinden de jaarlijkse stierenrennen plaats tijdens de San Fermínfeesten. De stad bestaat uit een wirwar aan kleurrijke karakteristieke hoge huizen. We lopen ook even over het plein waar de stieren rennen starten, voor het gemeentehuis. De officiële opening van de Sanferminfeesten gebeurd op 6 juli met het afschieten van Chupinazo om klokslag twaalf uur vanaf het balkon van het gemeentehuis. Het is moeilijk in te beelden hoe het er op zo’n moment uit zal zien. Een festijn waarbij men met water en wijn gooit. Na de opening start elke dag om acht uur ’s ochtends het stierenrennen, in totaal acht dagen waarbij zes vechtstieren door de smalle straten van Pamplona worden gejaagd.
Indrukwekkende stad, Pamplona. Stiekem ben ik erg nieuwsgierig geworden naar de rennen zelf, misschien overweeg ik wel eens om het evenement te aanschouwen. Maar voor nu rijden we door naar de voet van de Pyreneeën bij Jaca en slaan kampement op. Even uitrusten voordat we de tocht aangaan.
De Pyreneeën overwinnen met de Mini
De volgende dag rijden we door de Pyreneeën. Een aantal jaren geleden zijn we drie weken in de Midi-Pyreneeën geweest, toen hebben we ook zo genoten van de woeste bergen, de bergwegen die eigenlijk nooit recht zijn, dus we hebben er veel zin in! De route stelt ons zeker niet teleur, de bergen lijken nog imposanter dan in onze herinnering. Of dat lijkt zo door de ramen van een Mini. Op sommige plekken hangen er wolken tussen de bergen in en dat ziet er magisch uit. Plotseling rijden we in een tunnel door een berg, dat is Tess haar favoriet. Van tunnels schreeuwt ze het uit van plezier, dus met een big smile rijden we er door heen. Als de tunnel ten einde is rijden we gelijk Frankrijk binnen.
In stilte rijden we door, we genieten van het zicht om ons heen. Tot, helaas, het landschap afvlakt en we voorbij deze magistreuze bergen zijn.
Een volgend avontuur: aanhanger begeeft het
Net onder Troyes moeten we nog een Mini oppikken en om de vaart erin te houden kiezen we toch voor wat tolwegen. We zijn goed en wel onderweg en rijden achter een stel die vóór de Pyreneeën weer bij ons aansloot voor de terugweg. Het achterwiel van hun aanhanger doet wel erg raar. Bij de stop kijken we ernaar en komen tot de conclusie dat het lager kapot is. Met dit wiel doorrijden is niet verantwoord, de zoektocht naar een garage begint.
En dát schijnt toch best een uitdaging te zijn in Frankrijk tussen 12.00 en 14.00 uur. Alles zit dicht, uiteindelijk zijn we bij meerdere bedrijven geweest en niet echt verder gekomen. De tijd tikt verder, Tess wordt vervelender – ze is moe maar kan niet slapen – en het wordt steeds krapper om nog voor het weekend bij de andere Mini aan te komen.
Het besluit van opsplitsen wordt dan ook gemaakt, hier ben ik normaliter absoluut geen voorstander van; samen uit is samen thuis, maar we zien geen andere mogelijkheid.
Niet heel lang daarna krijgen we een berichtje dat het wiel gemaakt wordt, er worden geen garanties afgegeven en het wordt niet op de manier gemaakt zoals het ‘netjes’ zou gebeuren. Maar het zit goed vast, het is veilig en ook dit stel rijdt verder. Door file en andere omstandigheden komen zij circa 2 uren later aan dan ons op de camping, maar ze kunnen gelijk aanschuiven want het avondeten is net klaar!
’s Avonds nog even de benen strekken door het dorpje, een schattig, klein, leuk dorpje;
En toen waren we weer met 3 Mini’s!
En dan breekt de één-na-laatste dag alweer aan. We racen naar de Peugeot garage om de Mini op te halen. Aldaar checken we of alles het goed doet en het ziet er goed uit. Het gas blijft wat hangen, maar voor de rest gaat het prima.
Alles wordt afgehandeld, de prijs is duurder dan verwacht, maar we willen nu eigenlijk wel naar huis dus wordt het maar geaccepteerd. Het duurt allemaal vrij lang, maar uiteindelijk rijden we met vier auto’s achter elkaar door.
Het is al in de middag, dus niet veel later pakken we nog één camping. De sfeer slaat wat om. Iedereen is moe, iedereen wil naar huis en men zit te dicht bij elkaar op de lip.
Maar natuurlijk sluiten we samen de vakantie nog af. We krijgen bij de camping een tip voor een restaurant en eten een lekkere pizza!
De laatste dag van de vakantie staat alweer voor de deur en we crossen snel naar huis. Wat een belevenis, een super gaaf avontuur!
6100 km hebben we afgelegd, 7 landen zijn we door gekomen, ongeveer 500 liter benzine hebben we getankt. 5 liter koelvloeistof, 4 liter olie en 1 liter ruitenwisservloeistof hebben we verbruikt. Maar de herinneringen, die zijn toch wel het meeste waard, een prachtige reis, honderden foto’s en mooie souvenirs, die neemt niemand ons meer af!
Eén antwoord op “De weg terug uit Portugal”