Na meerdere dagen op ontdekking te zijn geweest op en over het land. Gaan we een poging wagen vanaf het water. We hebben hoge verwachtingen aangezien de omgeving hier zo prachtig is.
We huren een kleine motorboot, deze mag je zonder vaarbewijs besturen. Na het aantrekken van de reddingsvesten en een korte uitleg over de boot en route – deze laatste luistert nogal nauw in verband met de getijen – kunnen we vertrekken.
We varen een stuk de rivier op, we mogen door de harde wind niet richting St. Mawes en St. Antonio, jammer! We komen na een tijdje langs de King Harry Ferry; grappig om deze vanaf een ander punt te zien, de vorige keer stonden we er namelijk met de auto op.
Onderweg komen we twee punten tegen waar je de boot kan aanleggen, deze aanmeerpunten bevinden zich nog op het water en je kunt niet het vaste land betreden. Daarnaast moet je voor deze punten een klein bedrag betalen. Wij slaan deze dus over, we hebben de boot maar twee uren en willen zoveel mogelijk zien.
Als we een uur de rivier opgevaren zijn concluderen we dat we er meer van hadden verwacht. De natuur hier is mooi, maar niet spectaculair. Het binnenland en de kustroutes per auto zijn vele malen mooier. Daarnaast is de route heen en terug via dezelfde rivier.
De terugweg naar het verhuurbedrijf varen we tegen de wind in. De waterspetters vliegen hoog om ons heen. Tess en ik gaan voorin onder het dekje zitten, maar J. kan het roer niet loslaten. Het water klotst tegen hem aan, maar gelukkig valt de temperatuur mee en kan er nog een lachje vanaf!
Wanneer we bijna terug zijn bij de botenverhuur zien we dat het eb geworden is, nog op één plek kunnen we aanmeren en moeten we over twee andere boten klimmen om op de steiger te komen.
Ook al hadden we er meer van verwacht en was het een langzaam bootje, we hebben zeker plezier gehad.
Het blijft leuk om jullie belevenissen te volgen. ?
Leuk om te horen! 😀