Blog over opvoeden, reizen, uitjes, lifestyle en alles wat daarbij komt kijken
Een veelgestelde vraag na zwangerschapsverlof is; ‘hoe bevalt het werken weer?‘
Doordat ik zes weken vóór de uitgerekende datum met verlof ging was mijn eerste werkdag vrij snel; tien weken na de geboorte. Als je het zelf ook zo gepland hebt zal je vaak te horen krijgen dat dat wel erg snel is. Maar doe lekker wat goed voor jou voelt! Ik vond het eigenlijk wel weer fijn om weer aan het werk te gaan…
Maar, hoe doe je dat nou precies met borstvoeding geven?
Mia is een buikslaap baby, ze slaapt niet -of nauwelijks- tenzij je haar op de buik legt. Dat is al sinds het begin zo. De eerste dagen sliep ze regelmatig bij mij op de borst. Ik sliep dan bijna niet, ik was namelijk als de dood dat ik me zou omdraaien in mijn slaap.
We hebben nog geprobeerd om haar dan op haar rug in slaap te krijgen in de wieg, maar tevergeefs. Op een gegeven moment ben je zelf zó moe, dat je alles aangrijpt om zelf maar te slapen!
Wie heeft er nog meer een buikslapertje thuis?
Bij ons laatste bezoek aan het consultatiebureau krijgen we een doorverwijzing naar het ziekenhuis. Doordat Mia vrij lang in stuit heeft gelegen is de kans op heupdysplasie hoger en wordt dat dus preventief onderzocht.
Ook dit keer ben ik onder de indruk van hoe je brein werkt. Na de verwijsbrief ging ik namelijk extra goed opletten of er ‘afwijkingen’ te zien zijn. Beweegt ze haar linker beentje nu minder mee? Houdt ze haar rechter beentje nu in een rare stand?
Mia is zo anders als baby dan Tess was, niet in negatieve zin hoor, het is gewoon écht niet te vergelijken!
Eén ding komt echter wel overeen; de hoeveelheid voeding is zo onzeker makend! Zowel bij Tess als bij Mia merk ik dat voedingen wel een puntje van aandacht zijn. Alleen dan bij allebei op een geheel andere manier. Waar Tess een hongerige baby was, is Mia het compleet tegenovergestelde…
Ik weet nog wel dat ik mijn moeder meenam naar de eerste inenting van Tess. Verschrikkelijk vond ik het idee dat er een naald in mijn kleine meisje werd gezet! Komt ook doordat ik zelf een bloed-he-kel heb aan naalden, of nou ja eigenlijk ben ik er doodsbenauwd voor. Enfin, Tess schreeuwde eventjes ik troostte haar (met tranen in míjn ogen) en al snel stonden we weer buiten.
Was dat alles? Ja, dat was alles… Afgelopen dinsdag was het zover met Mia. “Baby’s eerste prikjes consultatiebureau” verder lezen
Een tijd geleden zijn we bij de lactatiekundige geweest voor mondonderzoek in verband met een vermoeden van een te strak lipbandje en tongriempje bij Mia, dit maakt het drinken uit de borst en/of fles lastiger en er kunnen ook op latere leeftijd problemen ontstaan.
We hebben dit laten verhelpen door elektrochirurgie én dat was wel even een dingetje – vooral voor mij dan…
Het is alweer meer dan een maand geleden dat ons gezin uitgebreid werd met dochter Mia. Wat een geluk en rijkdom! De eerste afspraak bij het consultatiebureau is ook geweest en ze konden merken dat ik helemaal relaxed was met twee kinderen, alsof ik nooit anders heb gedaan.
En ik moet bekennen; het voelt ook heel natuurlijk. Wel vind ik het lastig toegeven dat het nu (nóg) zoveel makkelijker gaat.
Een te kort tongriempje… Het drinken aan de borst gaat niet helemaal je-van-het. Ook al maak ik (meer) dan voldoende melk aan het voeden blijft pijn doen. Mia’s tong komt bij aanhappen niet écht naar buiten en pakt dus niet voldoende van de tepelhof mee. Ook komen tijdens het voeden veel klakgeluidjes.
Niet alleen de bevalling verliep geheel anders dan bij de eerste, ook de kraamweek heb ik helemaal anders ervaren. Ik kijk er eigenlijk heel positief op terug, hoe fijn!
Gelukkig had ik weinig complicaties en voelde ik mij veel relaxter. Ik denk dat dat komt omdat het eigenlijk een soort van herhaling is.
Nu een week en paar dagen na de tweede bevalling zit ik nog volop op de roze wolk. Hoe anders is het om een tweede wondertje te verwelkomen. Niet alles is meer nieuw, niet alles is spannend, je weet al vrij veel en hebt dus eigenlijk veel meer tijd om te genieten. Althans – zo ervaar ik het!
Ik neem jullie graag mee terug naar de nacht van 8 op 9 juni. Een bijzondere nacht voor ons gezin.