Baby’s eerste prikjes consultatiebureau

Ik weet nog wel dat ik mijn moeder meenam naar de eerste inenting van Tess. Verschrikkelijk vond ik het idee dat er een naald in mijn kleine meisje werd gezet! Komt ook doordat ik zelf een bloed-he-kel heb aan naalden, of nou ja eigenlijk ben ik er doodsbenauwd voor. Enfin, Tess schreeuwde eventjes ik troostte haar (met tranen in míjn ogen) en al snel stonden we weer buiten. Was dat alles? Ja, dat was alles… Afgelopen dinsdag was het zover met Mia. Baby’s eerste prikjes consultatiebureau.

De eerste prikjes van het vaccinatieprogramma is iets waar volgens mij iedere jonge moeder enorm tegen op ziet. En dat komt, volgens mij, vooral omdat je niet weet wat je te wachten staan. Hoe reageert je kind op de prik? En heeft hij/zij er na die tijd ook nog hinder van?

Na het weeg- en meetmomentje (madam groeit braaf op haar eigen lijntje) worden we al snel binnen geroepen bij de jeugdverpleegkundige.

Later inenten dan voorheen

Door de 22-weken-prik die je in de zwangerschap kan halen worden baby’s nu later ingeënt dan voorheen. Tess lag met 8 weken al klaar voor de naald waar nu de meeste baby’s met 12 weken pas geënt worden.

Ik wil nu geen discussie starten van wel of niet vaccineren. Ik ben gewoon van mening dat deze vaccins niet voor niets zijn uitgevonden én dat daardoor die ziektes in Nederland (bijna) niet meer voorkomen. Daarvoor doorsta ik het rotmoment en troost ik m’n meisje die voor de tweede keer in haar leven even hard en ontroostbaar huilt.

Tranen voor mama?

Dit keer ben ik erop voorbereid. Ik weet een beetje wat me te wachten staat doordat ik het met Tess al eens heb meegemaakt. Daarnaast ben ik mijn hormonen de baas – geen tranen bij deze mama. Waarschijnlijk ook omdat ik al een beetje kan inschatten hoe Mia reageert op pijn.

Neemt niet weg dat ik het erg zielig vind natuurlijk! Ligt ze daar op dat kussen, lekker beginnend te brabbelen, steken ze ineens een naald in je been. Zou ik ook wel even om gaan brullen waarschijnlijk.

Wat kun je zelf doen?

Wil je weten wat je kan doen om het zo gemakkelijk mogelijk te maken voor jezelf en voor je kindje? Lees dan de volgende tips eventjes door. Niet dat ik een specialist ben, maar gewoon een korte opsomming met dingetjes die bij ons geholpen hebben.

• Ben je net als ik nogal labiel door de hormonen en kun je niet tegen naalden? Kijk dan niet op het moment suprême!
• Neem iets mee dat extra troost biedt. Kom je de kamer uit bij de jeugdverpleegkundige geef dan wat (fles/borst)voeding of troost lekker even met de speen.
• Houd je kleine veel bij je. Onze dochter kreeg in de avond koorts en was erg hangerig. We namen het ervan en hebben lekker een paar uren extra geknuffeld ’s avonds.
• Onze beide dochters sliepen altijd erg veel na de vaccinatie, maar ik hoor ook verhalen dat kindjes juist reageert met onrust en veel huilen. Zorg dus dat je voorafgaand even je rust pakt en bereid je voor op een onrustige nacht – dan kan het alleen maar meevallen.

SUCCES!