Ik verbaas me er altijd over dat partners zich er aan kunnen ergeren dat de moeder altijd als laatste de deur uit gaat. Zouden ze denken dat vrouwen er het langst over doen om zich klaar te maken? Ik dacht dat vroeger wel altijd van mijn moeder, hoe fout zat ik!
Ik wil graag een einde maken aan deze verwarring;
Moeders lopen niet altijd als laatste de deur uit omdat ze de straat niet op willen met het haar in een slordige knot of zonder make-up. Ze zijn als laatste klaar omdat ze nog heel veel dingen klaar maken, pakken, opruimen, voordat ze überhaupt tijd kan besteden aan zichzelf.
Laatst kreeg ik deze afbeelding toegestuurd;
En is moest toch even grinniken. Dit is hier toch echt wel erg herkenbaar.
Ik plaats mezelf eigenlijk automatisch als laatste. Eerst de kinderen klaarmaken, eerst de kinderen een ontbijt en eerst de spullen voor de dag van de kinderen pakken.
En wanneer de kids de jassen aan hebben ren ik nog even snel door het huis om, zodat ik;
- zelf een knot in kan doen,
- kleding aan kan schieten en
- een bammetje op de hand kan nemen
En eerlijk is eerlijk, ik voel me op zulke momenten opgejaagd. Maar het belangrijkste is dat de kinderen aandacht krijgen en niet te kort komen. Het moment dat ik in de auto stap ben ik altijd bang dat ik iets vergeten ben…
Ambitieuze moeders
Kennen jullie het gevoel van ’tijd tekort’. Bij mij staan de kinderen stipt op nummer één. Ik vind het lastig om hobby’s op te pakken terwijl de kinderen ook wakker zijn/ aanwezig zijn. Ik vind het lastig om de kinderen achter te laten en dan iets voor mezelf te gaan doen.
Natuurlijk doe ik wel iets voor mezelf. Bijvoorbeeld hardlopen. Maar dat pak ik op als de kinderen op bed liggen. Iets leuks doen met vriendinnen? Meestal neem ik de kinderen dan mee. Tijd voor mezelf nemen is niet zo gewoon. Misschien vind ik het lastig om in mijn ‘eigen tijd’ de kinderen niet te zien, omdat ik ook 32 uren per week werk. Hoe ervaren jullie dit?