Ik heb een fijne zwangerschap gehad zonder complicaties en hoewel ik bij deze laatste zwangerschap nooit precies wist hoeveel weken, maanden of dagen ik nou zwanger was als iemand het vroeg, ik genoot van dat tweede mini-mensje dat in mij groeide.
Ook al zei ik vol overtuiging tijdens de weeën; “Ik ben blij dat hierna ons gezin compleet is!” Nu 7 weken later merk ik dat ik toch graag stiekem die deur open wil houden. Misschien, heel misschien, ooit een derde?
Afscheid nemen van zwanger zijn
Het is moeilijk afscheid te nemen van fases die wellicht nooit meer gaan komen. Nooit meer dat heerlijke getrappel in de buik, nooit een zwangerbeeld van mijzelf kunnen laten maken, nooit meer de mogelijkheid voor een geboortereportage, nooit meer borstvoeding geven… Ik kan me voorstellen dat – met name vrouwen – met moeite van iedere fase afscheid nemen als ze weten dat het ‘de laatste’ is! Ik heb in ieder geval wel moeite met dat bewust afscheid nemen van…
Als kiespijn
Een zwangerschap gaat niet alleen over rozen, er zijn ook zeker zaken die ik niet zo snel ga missen. Bekkenpijn bijvoorbeeld…
Of de moeite die het kost om goede schoenen aan te trekken. Ook al was mijn buik bescheiden, aan het einde van de termijn zat er toch een kind van 49 cm in. Probeer dan maar eens fatsoenlijk bij je voeten te kunnen en je veters te strikken.
Nog één; de gigantische lijst met dingen die je niet mag eten. Wat heb ik genoten van een broodje filet american in de kraamweek of een heerlijke carpaccio de eerste keer weer uit eten. Oh en overheerlijke sushi! Als je het een poos niet hebt mogen eten is dat extra genieten geblazen!
Slapen in de zwangerschap…
En slapen is er ook zo eentje. Ook al kun je de eerste weken maximaal 3 uren aan een stuk slapen, je kunt weer op je buik of rug slapen. Na de bevalling duurde het nog een aantal weken voordat ik zonder – pijnlijke (door stuwing) – lekkende borsten op mijn buik kon liggen. Maar wist je dat op je rug liggen zonder een bowlingbal in je buik ook een verademing is!?
En als je dan weer goed en wel op je buik kan slapen en babylief besluit door te slapen kan je geluk niet op. Mia besloot met 6 weken even een nachtje van 22.00 tot 08.00 uur door te trekken en zo kon ik gelijk genieten van een volledige nachtrust – op de buik!
Je lichaam is weer van jou
Dit is ook zo’n heerlijk dingetje! Je lijf is weer helemaal van jezelf (OK, misschien ook nog van je baby als je borstvoeding geeft), maar bij de verloskundigen, kraamhulp en lactatiekundigen is de kous af.
Geen wekelijkse afspraak meer om de bloeddruk te laten meten. Bloedprikken is voorlopig einde verhaal, in ieder geval wat zwangerschappen betreft. Je hoeft niet meer te pas en te onpas je buik te ontbloten > gelukkig want zo vlak na de bevalling is deze (nog) niet zo strak weer… Ook fijn; jan en alleman (kraamhulp/lactatiekundigen) knijpen niet meer in je borsten én je mag je ondergoed gewoon weer aanhouden 😉
Negen maanden op, negen maanden af
Qua hormonen duurt het bij mij nog even voordat alles weer helemaal ‘normaal’ is. Die negen maanden op, negen maanden af zijn écht geen grapje! En wat piekeren betreft? Dat stopt helaas niet als de kleine eenmaal op de wereld is. Dan ontstaan er gewoon nieuwe zorgen; eet/drinkt hij/zij wel genoeg? Waarom huilt hij/zij?
Hoe nieuwsgierig je naar de kleine bent tijdens de zwangerschap en hoe gelukkig je bent als je naar je kleine kijkt: héél soms zou je zelfs weer willen dat de kleine wurm nog veilig in je buik zit, beschermd tegen alle ‘kwaad’ op de wereld… Maar hey, dat heeft iedereen! Onthoud één ding; kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen, dus bereid je maar voor op wat komen gaat! Oftewel, lekker cliché; geniet!!
2 antwoorden op “Afscheid nemen van zwanger zijn”